Ροκάροντας με τον Σάκη

Προσωπικά δεν με ξαφνιάζει ούτε μου φαίνεται «exotic» το να στρέφεται κάποιος τραγουδιστής στην ηθοποιία. Από τον Φρανκ Σινάτρα μέχρι τη Ρένα Βλαχοπούλου και από τον Ιβ Μοντάν ως την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, το σινεμά είναι γεμάτο από περιπτώσεις τραγουδιστών που στράφηκαν σε αυτόν κι έκαναν δεύτερη γόνιμη καριέρα. Δεν ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα με την περίπτωση Ρουβά, παρά μόνο δείχνει ο καθένας το μέγεθος της προκατάληψής του.

Το «Alter Ego» είναι μια ταινία που επιχειρεί να σηματοδοτήσει μια νέα εποχή στο ελληνικό σινεμά των θεατών, μια ταινία που επιχειρεί να ξαναφέρει τους θεατές στην ελληνική ταινία και στην αίθουσα. Πριν από το «Alter Ego», το δοκίμασαν πετυχημένα και άλλες. Εδώ η δουλειά πάει να γίνει πιο οργανωμένα.

Η επιλογή του Σάκη Ρουβά δείχνει την αγωνία αυτού του κινηματογράφου για σταρ, κι επειδή ακόμα δεν έχει δημιουργήσει δικούς του, καταφεύγει σε σταρ άλλων χώρων της showbiz. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται τον Ρουβά-σταρ δείχνει τις φιλόδοξες διαθέσεις και τις νέες προοπτικές.
Τον βάζουν επικεφαλής ομάδας -ενός μουσικού συγκροτήματος- δεν τον εξαντλούν σε τραγούδια, το ένα κατόπιν του άλλου, φτιάχνουν ένα σενάριο ομάδας της οποίας ηγείται κάποιος κι αυτός είναι ο τραγουδιστής της, που τον παίζει ο Σάκης.

Και η ιστορία του γκρουπ, το οποίο ονομάζεται Alter Ego και δίνει τον τίτλο στην ταινία, διαδραματίζεται μέσω του τραγουδιστή. Παρακολουθούμε τις σχέσεις των μελών του συγκροτήματος και την προσωπική ιστορία του Στέφανου, τις τελευταίες ημέρες του γκρουπ, αλλά και τον έρωτα του Στέφανου για τη Νεφέλη, που επίσης διάγει τις τελευταίες ημέρες. Η αφορμή για να φανούν όλα αυτά θα είναι η εμφάνιση ενός τρίτου προσώπου, μιας κοπέλας απλής, η οποία μπαίνει στη ζωή του ήρωα και του συγκροτήματος.

Στην ταινία, από την παραγωγή μέχρι τον σκηνοθέτη αντιμετωπίζουν με πολύ σύγχρονη αντίληψη την έννοια σταρ, προστατεύουν τον Σάκη και τη φυσική απειρία του, ο μοντέρ Γιώργος Μαυροψαρίδης κάνει θαύματα, η φωτογραφία του Διονύση Κιτσίκη φτιάχνει πολύ μοντέρνα ατμόσφαιρα, οι ήχοι και το digital δείχνουν άλλη προδιαγραφόμενη πορεία στο ελληνικό σινεμά, το σενάριο επιχειρεί με ελλειπτικό τρόπο να καταγράψει μια μελό ιστορία.

Στέκομαι στο σκηνοθέτη, Νικόλα Δημητρόπουλο, ο οποίος είναι νέος και δείχνει τεράστια γνώση, στέκομαι όμως και στον Σάκη, που ναι μεν προστατεύεται αλλά κάνει κι ο ίδιος φιλότιμα τη δουλειά του. Και τελικώς τα καταφέρνει μια χαρά, πάει λίγο παραπέρα από εκεί που θα περίμεναν οι χαιρέκακοι. Ο σκηνοθέτης, πάντως, έχει φτιάξει κλίμα που βοηθάει όλους τους ηθοποιούς οι οποίοι τον πλαισιώνουν και βγαίνει ένα πολύ καλό σύνολο.

Ως προς την παρτενέρ του Σάκη, τη Δανάη Σκιάδη, έχω να πω πως μου θύμισε την αναλογία του ζευγαριού Ρίτσαρντ Γκιρ και Ντέμπρα Γουίνγκερ στο «Ιπτάμενος και τζέντλεμαν», όπου η ηθοποιός με το παίξιμό της βοηθούσε τον σταρ να προβληθεί.



ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ

Μέτριο άνοιγμα για τον Σάκη Ρουβά

Μάλλον μέτριο το άνοιγμα του Σάκη Ρουβά στις κινηματογραφικές αίθουσες πανελλαδικά- ας όψεται και η Γιουροβίζιον- αφού μέχρι χθες το βράδυ γύρω στους 55.000 θεατές είχαν σπεύσει να δουν το «Αlter ego» του. (Να σημειωθεί ότι η χθεσινοβραδινή προσέλευση κοινού δεν είχε καταμετρηθεί). Πρόκειται για μια παραγωγή της Village- η τρίτη ελληνικήστην οποία είχαν ποντάρει πολλά, αλλά η πρώτη ανταπόκριση του κοινού είναι χαμηλότερη από τις δύο προηγούμενες- από τη σούπερ επιτυχία της «Πολίτικης κουζίνας» και από «Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο». Η πρώτη στο ίδιο διάστημα είχε κόψει 80.000 εισιτήρια και η δεύτερη 60.000 εισιτήρια. Τις δύο πρώτες μέρες προβολής του «Αlter ego», Πέμπτη και Παρασκευή, κόπηκαν 25.000 εισιτήρια και το Σάββατο, λόγω Γιουροβίζιον όπου μεγάλος μέρος των θεατών είναι κοινό του Σάκη Ρουβά, μόνο 10.000. Η ταινία παίζεται σε 125 αίθουσες σε όλη την Ελλάδα (70 στην Αθήνα) και οι θεατές, όπως αναμενόταν άλλωστε, είναι νέοι 15-25 ετών και από αυτούς η πλειοψηφία κορίτσια. Να θυμίσουμε ότι τα μπερδέματα με την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Σάκη Ρουβά είχαν αρχίσει πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, με τους σκηνοθέτες να αλλάζουν ο ένας μετά τον άλλον και στο παρά πέντε τη θέση του Γιώργου Κοργιανίτη την πήρε ο Νίκος Δημητρόπουλος, που είχε πείρα σε διαφημιστικά και βιντεοκλίπ.


TA NEA

Βας - βας, ο Σάκης Ρουβάς!

Και ύστερα σου λένε ιδιωτική πρωτοβουλία, καλύτερη από την κρατική γραφειοκρατία. Ναι, καλά, σαν την πολεοδομία. Γιατί στις ΗΠΑ, είναι τρελοί οι παραγωγοί, γι΄ αυτό πετυχημένοι και δυνατοί. Εδώ άσχετοι και τυφλοί. Στο τέλος της προβολής ένα πράγμα μού ήρθε στο κεφάλι. Α, ρε, τον φουκαρά τον Σάκη!
Εξηγώ για να μην παρεξηγηθώ. Με τις καλύτερες προθέσεις μπήκα στην αίθουσα του «Αlter ego». Πρώτον, να διασκεδάσω και το χειλάκι μου να σκάσει. Και δεύτερον, όσο περισσότερα εισιτήρια οι ψυχαγωγικές τόσο καλύτερα και για τις απαιτητικές. Το Σινεμά- όπως και κάθε μορφή και εκδήλωση καλλιτεχνική- είναι πολλά πράγματα μαζί. Ο αληθινός πλουραλισμός είναι ευρυγώνιος φακός. Επομένως, στα σκουπίδια προκατάληψη, ομοιομορφία και μυωπία. Ανοιχτοί σε όλα, η ζωή γεμάτη από εκατομμύρια εκπλήξεις, χιλιάδες συγκινήσεις. Τα πρώτα σαράντα λεπτά, τρεις, τέσσερις αρσενικοί, κακέκτυπα του «Velvet goldmine», μαϊμουδίζανε sex and drugs των σέβεντις. Δηλαδή γκόμενες της Β΄ Εθνικής, ηλικίας τριάντα, σαράντα, να την πέφτουν με ρυθμούς συρραπτικής μηχανής στον Sakis, τον Κωστή Καλλιβρετάκη και τον Δημήτρη Κουρούμπαλη. Μια, δύο, τρεις- είμαστε χίλιοι δεκατρείς, που λέει και ο Μίκης. Και επειδή η πελατεία πρέπει να έχει βάθος ακόμα και βρεφονηπιακού σταθμού, τίποτα το αισθησιακό, το τολμηρό, το σεξουαλικό. Με πατημένο το τηλεκοντρόλ στην ένδειξη fast forward. Ούτε μισή ολοκληρωμένη σκηνή. Ρεκόρ. Οι Greeks παραγωγοί έχουν εκλάβει το γρήγορο σαν ταχύρρυθμη παρέλαση φωτογραφιών μηνιαίων περιοδικών. Παιδιά, τι κάνουμε; Ρεπεράζ; Ρεπεράζ, λοιπόν. Τι είναι αυτό; Πάντως ούτε δράμα, ούτε ιστορία, ούτε κωμωδία, ούτε τίποτα. Προζέσταμα. Με το που εφορμά η ομάδα στο ψητό, επακολουθεί ένα δακρύβρεχτο δεκαπεντάλεπτο, όπου ο Κωστής Καλλιβρετάκης εγκαταλείπει την επίγεια κόλαση των rich and famous και ο κολλητός του ο Σάκης πέφτει σε κατάθλιψη και μαύρο δάκρυ. Δηλαδή το ρεπεράζ των προηγούμενων σαράντα λεπτών συναντάει το ελληνικό αντίγραφο του Τζιμ Μόρισον. Το τίποτα παρέα με τη μαϊμού για βόλτα στο γύφτικο παζάρι της Αμαλιάδας του Νομού Ηλείας.

Τι μένει για να κλείσω ως ταινία; Φυσικά, μεταμέλεια και ρομαντική κωμωδία. Χαζά παιδιά χαρά γεμάτα. Δηλαδή, η νταλικέρισσα χτυπάει την πόρτα και ο Σάκης βγάζει την πλερέζα και αρχίζει να καθαρίζει ψάρια στο σπίτι της Δανάης Σκιάδη. Τελείωσε; Επί της ουσίας; Ουουουου, από καιρό. Επί της διαδικασίας, όχι. Πώς θα ροκανίσουμε χρόνο; Α ξέρω- θα είπαν η Βάνα Δημητρίου του αόρατου σεναρίου και ο Νικόλας Δημητρόπουλος της άφαντης σκηνοθεσίας. Θα πετάξουμε την μπάλα στις κερκίδες. Έτσι η Ντορέτα Παπαδημητρίου, που πάνω κάτω παραπέμπει σε ξεπλυμένη εξαδέλφη της Χλόης Λιάσκου, ρωτάει τον γκόμενό της Σάκη που στο μεταξύ έχει σκαρφαλώσει στον φράχτη ακόμα και με θηλυκές γάτες. «Δηλαδή χωρίζουμε;». Το γέλιο της αρκούδας. Η Δανάη τούς βλέπει, την πόρτα τού κλείνει, εκείνος τριαντάφυλλα στέλνει και οι δείκτες του ρολογιού με κοιτάνε και γελάνε. Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες, μαραμένες οι ελπίδες μου όλες. Δηλαδή, οι παραγωγοί δεν είχαν δει τα «Έχετε μήνυμα στον υπολογιστή», «French kiss» και «Νotting Ηill»; Ωραία, δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν; Γιατί το μέγιστο ατού αισθηματικών κομεντί είναι η κόντρα. Η χορτοφάγος Μεγκ Ράιαν, με τον σαρκοφάγο και αραχτό Κέβιν Κλάιν. Η big star Τζούλια Ρόμπερτς με τον βιβλιοπώλη Εξαρχείων Χιου Γκραντ. Ωραία, λοιπόν, νταλικέρισσα με φίρμα. Πώς; Απλώς. Αυτή σε στυλ ρέιβ με iΡod ν΄ ακούει, ας πούμε, Soulsavers και με απέχθεια να ρωτάει: Ποιος είναι αυτός ο φλώρος; Και φυσικά ο φλώρος να την κυνηγάει κι αυτή αλλού να κοιτάει. Σασπένς ρεεεε!

Κάπου εδώ τελειώνουν οι χοντρές και αρχίζουν οι ψιλές. Δηλαδή οι στυλίστες δεν πήραν χαμπάρι ότι η φράντζα στο δεξί ημισφαίριο του Σάκη τον μεταμορφώνει σε ετεροθαλή αδελφό του Ανέστη Βλάχου από τον «Φόβο» του Κώστα Μανουσάκη; Και δηλαδή δεν γνωρίζουν ότι τα τελευταία δέκα χρόνια no drugs και no partouza στο ροκ, αντιθέτως clean, shave και κοστούμια; Και δηλαδή δεν κατάλαβαν ότι εκτός των άλλων έπρεπε να μονομαχήσει η ποπ μουσική με το hard rock της νταλίκας; Και ακόμα- το πιο στοιχειώδες Ουότσονδεκαπεντα-εικοσάχρονες στο κρεβάτι του Σάκη, όχι τριανταροφευγάτες. Και δηλαδή, ποιο το styling; Μπαίνουμε από του Ζara μέχρι Sotris και Louisa και ανάκατα τούς φοράμε ό,τι βρούμε κι ό,τι γουστάρουμε; Αέρα πατέρα. Εκ της γενέσεως το κακό. Πρώτα βρήκαν τον Σάκη, ύστερα άρχισαν να ασχολούνται με το «προϊόν». Δηλαδή προϊόν, που λένε, δεν είναι η ταινία αλλά ο Σάκης. Που σημαίνει, ό,τι και να παίξει ο Μπραντ Πιτ θα τρέξουν τα κορόιδα. Τι πιο προσβλητικό για το κοινό. Άντε να πάνε στο Χόλιγουντ να το πούνε αυτό, να φάνε πόρτα από το αφεντικό.

Το πρόβλημα δεν είναι οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες αλλά οι παραγωγοί. Πράγμα που σημαίνει ότι η «Πολίτικη κουζίνα» είναι εντελώς του Τάσου Μπουλμέτη. Πράγμα που σημαίνει ότι ο αναλφαβητισμός αρχίζει από τον χρηματοδότη. Πράγμα που σημαίνει ότι για τα χάλια του «Παναθηναϊκού» φταίει η προεδράρα. Όπως με το Κέντρο Κινηματογράφου, έτσι και με την ιδιωτική πρωτοβουλία. Ενός αχταρμά μύριοι αχταρμάδες έπονται. Με κατάληξη. Έκανε η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο!


TA NEA

Οταν ο Sakis συνάντησε το ειδωλό (του)

Μετά την "Πολίτικη Κουζίνα", το "Alter Ego". H Village συνεχίζει γενναία τη διαδρομή της στα δύσβατα μονοπάτια του εγχώριου σινεμά. Λάβαρο αυτής της νεανικής ταινίας, ένα είδωλο: ο Σάκης Ρουβάς περνάει από τη μουσική σκηνή στη μεγάλη οθόνη. Γιατί τώρα, γιατί εδώ; Για τον ίδιο, αυτά τα ερωτήματα ίσως δεν έχουν σημασία. Αρκεί η διαπίστωση ότι το στοίχημα που έβαλε με τον εαυτό του το έχει ήδη κερδίσει.

Φίλιππος, η Νεφέλη, ο Ανδρέας, ο Τίμος. Μια νεανική μπάντα με φόντο έναν κόσμο λιγότερο λαμπερό από όσο δείχνει. Μια παρέα δεμένη με τη μουσική, σε μόνιμη αναζήτηση του «πραγματικού εαυτού», που κρύβεται πίσω από τα φώτα και τον θόρυβο της σόου μπιζ. Στην καρδιά των Alter Ego, ο Στέφανος. Σταρ, νανουρισμένος από τη γρήγορη δόξα. Μέχρι την ανατροπή. Επειτα από αυτήν, είναι βέβαιο, κανείς δεν θα είναι πια ο ίδιος.

Μια ταινία με τον Σάκη, λοιπόν. Ή, μια ταινία για τον Σάκη. Το Alter Ego του ποπ ειδώλου Ρουβά ίσως είναι ο ηθοποιός Ρουβάς. Αραγε, η υποκριτική είναι η φυσική συνέχεια των πολύ νεανικών του αναζητήσεων; Ενα συναρπαστικό διάλειμμα από τις πίστες; Ενα πείραμα, μια επιλογή, το επόμενο βήμα ενός ανθρώπου που μοιάζει γεννημένος για την επιτυχία; Και, τελικά, το μέγα ερώτημα: θα ισορροπήσει ο Σάκης Ρουβάς και στη μεγάλη οθόνη;

«Είναι διαφορετικός από αυτό που περιμένεις», μου λένε διαρκώς. «Ηταν διαφορετικός από αυτό που περιμέναμε κι εμείς. Στην οθόνη - και εκτός». Αλήθεια, τι περιμένουμε από τον Σάκη; Θυμάμαι, χρόνια πριν, όταν άρχισε να ακούγεται το όνομά του. Ενα όμορφο τυπάκι που τραγουδούσε πολύ συμπαθητικά και χόρευε τέλεια. Τότε αντιληφθήκαμε πως η ελληνική ποπ ζει και συμπυκνώνεται στις ιδανικές γωνίες του προσώπου του και σε ένα άψογο κορμί, που θα κάνει τις περίφημες «Ρουβίτσες» να αναστενάξουν. Η διαδρομή του ήταν σπαρμένη με ρόδα και αμφισβητήσεις. Πολλοί τον λάτρεψαν, άλλοι τον σνόμπαραν. Εκείνος, με το πλατύ του γέλιο πάντα στη θέση του, έδειχνε αδιάβροχος από τα σχόλια. Μιλούσε λίγο, έκανε πολλά. Κατάφερε να γίνει μάνατζερ του εαυτού του, σχεδίασε προσεκτικά τις κινήσεις του, μεταμορφώθηκε από σκέτο είδωλο σε γνήσιο επαγγελματία - είδος σπανιότατο στην ελληνική σόου μπιζ. Μερικές φορές, βέβαια, ένιωθες ότι λειτουργούσε περισσότερο σαν αψεγάδιαστη εικόνα παρά σαν καρδιά που πάλλεται. Ομως... «ήταν διαφορετικός από αυτό που περιμέναμε», μου είπαν πολλοί. Μεταξύ αυτών και ηθοποιοί, καλλιτέχνες καμωμένοι να «καταθέτουν την ψυχή τους», όπως λέει το στερεότυπο. Τι περίμεναν, άραγε; Κάτι λιγότερο από αυτό που είδαν, μαντεύω. Ισως, λιγότερη ψυχή. Ευτυχώς, ο Σάκης Ρουβάς τους εξέπληξε.

Τι αισθανθήκατε όταν πατήσατε για πρώτη φορά σε πλατό γυρισμάτων;
Με πάτε πολύ πίσω, στο 1991. Ηταν, θυμάμαι, για ένα βιντεοκλίπ.

Εδώ, όμως, μιλάμε για ταινία. Νιώσατε ξένος ή σκεφτήκατε ότι αυτό είναι απλώς ένα ακόμα σκαλί που πρέπει να ανέβετε;
Ανυπομονησία αισθάνθηκα. Και ανακούφιση που επιτέλους ξεκινούσε αυτό το project, που τόσον καιρό υπήρχε μόνο στα χαρτιά.

Το Alter Ego χτίστηκε επάνω σας ή εσείς προσαρμοστήκατε στο concept;
Νομίζω το concept βασίστηκε στο γεγονός ότι ήθελα να κάνω μια ταινία και μετά εγώ προσαρμόστηκα στον χαρακτήρα που είχαμε δημιουργήσει, στον Στέφανο δηλαδή.

Το γεγονός ότι είστε performer στη σκηνή, που σημαίνει ότι κατά κάποιον τρόπο ερμηνεύετε κι εκεί, σας βοήθησε να περάσετε στον ρόλο του ηθοποιού ή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό;
Η αίσθηση της ερμηνείας ήταν παρούσα από όταν ξεκίνησα στο τραγούδι. Και ακόμα πιο πριν, όταν στα παιδικά μου χρόνια είχα ασχοληθεί λίγο με το θέατρο. Οι γονείς μου έπαιζαν σε παραστάσεις, εγώ βρισκόμουν συνέχεια στις πρόβες... Με τα χρόνια αυτό εξελίσσεσαι κι εσύ εμβαθύνεις. Τη μεγάλη διαφορά, όμως, την έκανε το ταξίδι μου στο Λος Αντζελες, πριν από τρία χρόνια, όπου ασχολήθηκα με την υποκριτική πιο ενεργά και δούλεψα με δάσκαλο. Το σημαντικότερο που έμαθα εκεί ήταν ότι, στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος έχει τα πάντα μέσα του. Αρκεί να ψάξει και να τα εντοπίσει.

Ο χρόνος που περνάει είχε σχέση με την απόφασή σας; Είπατε, άραγε, μέσα σας ότι ένα ποπ είδωλο, όταν φτάνει σε κάποια ηλικία, πρέπει να αναζητήσει μια διαφορετική κατεύθυνση, να γίνει ίσως ο «Σάκης» «κύριος Ρουβάς»;
Θα έχετε διαπιστώσει κι εσείς ότι η ηλικία δεν είναι κάτι που οι άνθρωποι αισθάνονται για τον εαυτό τους. Μάλλον οι άλλοι το βλέπουν. Εγώ νιώθω όπως πάντα - και καλύτερα! (γελάει) Κανείς δεν έχει ουσιαστικά αίσθηση της ηλικίας του, εκτός όταν τη νιώθει στη φθορά του σώματός του. Η ψυχή ωριμάζει, εξελίσσεται αλλά δεν γερνάει ποτέ.

Ποιο σημείο ήταν εκείνο που σας ενδιέφερε να προσεχτεί περισσότερο στο Alter Ego; Η σκηνοθεσία, το σενάριο, η μουσική; Εμαθα ότι συμβάλατε και σεναριακά, με ιδέες κ.ά.
Το καλό με τον κινηματογράφο είναι πως πρόκειται για ομαδική δουλειά. Απαιτεί συντονισμό από όλους τους συντελεστές. Ενα στοιχείο να μην είναι καλό και είναι πιθανό να σε βγάλει εντελώς από το «τριπ» της ταινίας.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη υποκριτική δυσκολία για σας;
Το δυσκολότερο κομμάτι είναι όταν πρέπει να δεις πράγματα στον εαυτό σου τα οποία στην πραγματική ζωή αρνείσαι να αντιμετωπίσεις. Πραγματικότητες που μπορεί να σε πληγώνουν, που προσπαθείς να αποφύγεις.

Σε τι αναφέρεστε;
Ο κάθε άνθρωπος τραβάει δικό του ζόρι (γελάει). Κοιτάξτε... Μπορεί, για παράδειγμα, να πρέπει να ξαναζήσεις μέσα από την υποκριτική την απώλεια ενός δικού σου ανθρώπου. Πρέπει να έχεις τη διάθεση να ξαναπονέσεις. Εν γνώσει σου. Δεν είναι εύκολο αυτό, ούτε ευχάριστο.

Σε τέτοιες στιγμές νιώσατε εκτεθειμένος; Στο συνεργείο, στους άλλους ηθοποιούς...
Απολύτως.

Αρκετοί άνθρωποι που συνεργάστηκαν μαζί σας στο Alter Ego, από διάφορα πόστα, ένιωσαν έκπληξη από το «πόσο καλό παιδί» ήσασταν. Μάλλον απέχετε από την εικόνα που κάποιοι έχουν για εσάς.
Εσείς έχετε την αίσθηση ότι είμαι κακό παιδί; (βάζει τα γέλια) Τι να σας πω, κανονικός άνθρωπος είμαι. Η στάση μου έχει πάντα να κάνει και με το ποιους έχω απέναντί μου. Είτε μας αρέσει είτε όχι, συχνά βλέπουμε τους άλλους σαν καθρέφτη μας. Μπορεί να νιώσουμε καλά με κάποιους, με άλλους να αντιδράσουμε άσχημα. Στο Alter Ego είχα την τύχη να είναι όλοι καλοί συνεργάτες, από την παραγωγή μέχρι τους ηθοποιούς. Οι άνθρωποι του συνεργείου, ας πούμε, είναι κορυφή στο είδος τους. Και ξέρετε, κάποιος δεν φτάνει εκεί μόνο επειδή είναι καλός τεχνίτης, πρέπει να είναι και καλός χαρακτήρας, να μπορεί να συνεννοηθεί με τους υπόλοιπους. Θα ήταν τρελό, λοιπόν, να μην τα πάω καλά μαζί τους.

Μιλήστε μου για τον Στέφανο.
Είναι πάρα πολύ μπερδεμένος. Η φήμη και τα χρήματα ήρθαν γρήγορα στη ζωή του, έχει δοκιμάσει τα πάντα, έχει μια ερωτική σχέση κάπως αδιευκρίνιστη, έναν καλό φίλο... Ψάχνει απαντήσεις και όταν του έρχονται ουρανοκατέβατα κάποια πράγματα προσπαθεί να πιαστεί από όπου μπορεί.

Πόσος «Σάκης» υπάρχει μέσα στον Στέφανο; Και εννοώ πόσος «Σάκης άνθρωπος» και πόσος «Σάκης επαγγελματίας»;
Αυτό που έχω επιλέξει ως προσωπική μου πραγματικότητα δεν έχει μεγάλη σχέση με τον Στέφανο. Αν με ρωτάτε πόση από την οντότητά μου έχω βάλει μέσα σ' εκείνον... Ολόκληρη.

Την ώρα που παίζατε στα γυρίσματα είχατε στο μυαλό σας το κοινό σας και την εικόνα που έχουν για σας;
Ούτε στιγμή. Το ζητούμενο, άλλωστε, δεν είναι να παίζεις τον εαυτό σου. Δεν θα είχε κανένα νόημα να κάνω τον Σάκη στην ταινία.

Πόσος συναισθηματισμός χωράει στις επιλογές ενός επαγγελματία όπως εσείς;
Μυαλό, ψυχή, καρδιά... Τα πάντα παίζουν ρόλο για όλους μας, ακόμα και όταν δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά. Το να δείχνεις αναίσθητος, ας πούμε, είναι μια επιλογή. Εχει συναισθηματική αξία, με την έννοια ότι στην πραγματικότητα είσαι πάρα πολύ ευαίσθητος, οπότε προσπαθείς να δείχνεις το αντίθετο. Οχι ότι τα καταφέρνεις, κιόλας.

Υπάρχει περίπτωση να κάνετε ένα βήμα επειδή σας συμφέρει κι ας μην το επιθυμείτε βαθιά; Ή θα κάνατε κάτι επειδή το θέλετε πάρα πολύ, έστω κι αν ρισκάρατε την εικόνα σας;
Ολα μπαίνουν στο μίξερ. Ούτως ή άλλως, τα πάντα έχουν ένα κόστος.

Ποια ήταν η πιο απολαυστική στιγμή κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων;
Ηταν σαν κομμάτι της ζωής μου, δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσω κάτι. Εζησα ωραίες στιγμές, έντονες, τόσο έξω από την καθημερινότητά μου...

Εχουμε όλοι μας ένα Alter Ego;
Οχι ένα, πολλά. Είναι όλα αυτά που δεν επιλέγουμε να επικοινωνούμε με τον εαυτό μας καθημερινά.

Το Alter Ego σημαίνει απλώς μια έννοια για σας; Ή θα μπορούσε να είναι ένας φίλος, μία σύντροφος;
Είναι ό,τι επιλέξουμε εμείς να είναι. Κι εσείς είστε ένα alter ego μου στην πραγματικότητα. Είστε ένα κομμάτι το οποίο σίγουρα έχω μέσα μου, μια άλλη εικόνα του εαυτού μου. Είμαστε όλοι «θεοί», με την έννοια ότι αποτελούμε κομμάτια του σύμπαντος. Οπως είπα και πριν, τα πάντα είναι μέσα μας. Κακία, καλοσύνη, έρωτας, φθόνος... Είμαστε όλοι μας το ίδιο πράγμα, εκφρασμένο διαφορετικά.

Η ταινία εστιάζει στην αγάπη, στη φιλία...
Εχει τα πάντα η ταινία, αλήθεια! Πολλή αγάπη, έρωτα, ζήλια, γέλιο, πολλά συναισθήματα. Πιστεύω ότι θα τα νιώσουν όσοι τη δουν, θα μπορέσουν να ταυτιστούν. Προεξοφλώ με αυτόν τον τρόπο την επιτυχία της (γελάει).

Κεντρικό κομμάτι της υπόθεσης είναι, πάντως, η σχέση σας με τον Φίλιππο. Πώς ορίζετε τη φιλία, με δύο λέξεις;
Είναι η συμμαχία δύο ανθρώπων ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο!

Και ο έρωτας, η αγάπη;
Η αγάπη είναι μια κατάσταση που ξεπερνάει την καθημερινότητα. Είναι συμπαντική έννοια, πέρα από τους ανθρώπους. Μια ευδαιμονία που δεν περιγράφεται, το συναίσθημα της απόλυτης ευτυχίας και γαλήνης, της αρμονίας με το σύμπαν.

Με σχεδόν οτιδήποτε έχετε καταπιαστεί έχετε σημειώσει θρίαμβο. Πόσο εύκολο είναι να αντέξει ένας «καλομαθημένος» στην επιτυχία άνθρωπος σαν κι εσάς μια ενδεχόμενη αποτυχία;
Πολύ απλά. Η αποτυχία είναι μια ψιλο-ρύθμιση που πρέπει να κάνεις στην επιτυχία σου. Είναι ένα πολύ ωραίο μάθημα που πρέπει να πάρεις. Σαν αυτό που είχε πει ο Εντισον: «10.000 αποτυχίες μέχρι να φτιάξεις τον λαμπτήρα», του έλεγαν. «Αντίθετα», απαντούσε, «ανακάλυψα 10.000 τρόπους για το πώς ΔΕΝ φτιάχνεται μία λάμπα!».

Εχετε πετύχει πολλά. Τι απομένει να ονειρευτείτε στο μέλλον;
Μπροστά σε αυτά που ονειρεύομαι καθημερινά και που μπορώ να ονειρευτώ, δεν έχω κάνει απολύτως τίποτα!

Το άλλο «μισό»
Υστερα από 15 χρόνια στη θεατρική σκηνή, ο Κωστής Καλλιβρετάκης γίνεται Φίλιππος, το κινηματογραφικό Alter Ego του Σάκη Ρουβά.

Ηταν από τους τελευταίους που φώναξαν για δοκιμαστικό. Μετά το κάστινγκ, δεν είχε ιδέα αν θα γινόταν ο φίλος του Στέφανου στο Alter Ego, αλλά είχε την αίσθηση ότι με τον Σάκη, που υποδυόταν τον κεντρικό ήρωα, κόλλησαν αμέσως. «Αντιλαμβανόμουν ανέκαθεν ότι ήταν μοναδικός σε αυτό που έκανε αλλά δεν είχα καμία επαφή με τη μουσική του. Οταν τον συνάντησα από κοντά, όμως, είχα αμέσως την αίσθηση ότι ήταν εντάξει παιδί». Τον ρόλο τον πήρε. Οχι, δεν ένιωσε χαρά, παραδέχεται.

Τουλάχιστον δεν την εξέφρασε με τους κλασικούς τρόπους. «Η αντίδρασή μου ήταν να τρέξω στο σαλόνι, να μην πω τίποτα στην κοπέλα μου και να βάλω στη διαπασών ένα κομμάτι του Φίλιππου Πλιάτσικα!». Φίλιππος λέγεται και ο ρόλος του. Με προειδοποιεί ότι ο χαρακτήρας αυτός δεν πολυφαίνεται στα τρέιλερ της ταινίας. «Είναι ο πιο μυστηριώδης», μου λέει. «Μαζί με τον ήρωα του Σάκη φτιάξαμε, υποτίθεται, το ποπ συγκρότημα της ταινίας».

Εχει και ο ίδιος περάσει από συγκρότημα στο πανεπιστήμιο, έχει τραγουδήσει κι έχει δοκιμάσει τα παραδοσιακά κρουστά, γενικά όμως προτιμά να αποκαλεί τον εαυτό του «συγκλονιστικό ακροατή» και με κανέναν τρόπο μουσικό. «Θα μπορούσα ως Φίλιππος να είμαι το Alter Ego του Στέφανου, αν και ο τίτλος συμβολίζει πολλά περισσότερα πράγματα από τη δική μας σχέση. Η ταινία βρίσκει το συγκρότημα στην κορυφή της επιτυχίας του.

Το θέμα είναι πώς ο καθένας από αυτούς τους δύο αντιμετωπίζει αυτήν την επιτυχία: ο ένας έχει ξεχάσει τα όνειρα του ξεκινήματος. Ο άλλος τα θυμάται συνέχεια κι έχει ενοχές για το πώς διαχειρίζονται τη δόξα τους». Δεν θα μου πει άλλα για την ιστορία. Υπάρχουν κρυμμένα χαρτιά κι εκπλήξεις τις οποίες δεν θέλω να ξέρω, προς το παρόν.

Τον ρωτώ, όμως, αν ο Ρουβάς πρόσθεσε προσωπικές του εμπειρίες στην κινηματογραφική συνταγή. «Στον βαθμό που μπόρεσε, προσπαθεί να κάνει και ο ίδιος μια τομή, ένα σχόλιο, στη δική του επιτυχία. Δεν ξέρω τι πιστεύει εκείνος, απλώς έχω αυτήν την εντύπωση. Εχει ενδιαφέρον. Οπως και το πόσο πωρώθηκε με ό,τι έκανε. Πιστεύω ότι θα είναι έκπληξη για το κοινό η παρουσία του, είναι πολύ καλός».

Και ο Κωστής Καλλιβρετάκης φρέσκος νιώθει, τουλάχιστον στον κινηματογράφο, γιατί στον χώρο της υποκριτικής μετράει 15 χρόνια. «Είμαι κυρίως του θεάτρου», λέει. «Ενας πρώην χημικός, που υπήρξε και σπουδαστής στο Εμπρός. Γεννήθηκα στην Αθήνα, αν και κάποτε ένιωθα Χανιώτης. Εζησα πολύ στη Σαουδική Αραβία, πράγμα λιγότερο δελεαστικό από όσο ακούγεται. Εχω κάνει μία ακόμα ταινία, γαλλική. Θεατρικές παραστάσεις, Αμόρε, Εθνικό, πολλά και διάφορα. Ταυτόχρονα εργάζομαι ως φωτογράφος. Τραβάω φωτογραφίες στο θέατρο, μου αρέσει να απομυθοποιώ λιγάκι τη σκηνή». Γιατί; Επειδή συμφωνεί με τον πεντάχρονο ανιψιό του, ο οποίος φέτος τον πρωτοείδε στο θέατρο και του είπε: «Κατάλαβα ότι είσαι ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους».

Χάρης Αντωνόπουλος, πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Village roadshow

«Δεν νομίζω ότι πρέπει να βάλουμε ως πήχη την επιτυχία της Πολίτικης Κουζίνας. Η κάθε ταινία κάνει τον κύκλο της κι έχει το δικό της κοινό. Αυτό, όμως, που έχω αντιληφθεί είναι ότι ο Ελληνας θέλει να βλέπει ελληνικό κινηματογράφο και εκτιμά την ποιότητα, όταν του προσφέρεται. Το concept του Alter Ego υπήρχε, όχι όμως και η συγκεκριμένη ιστορία. Μετά, γνώρισα τυχαία τον Σάκη, συζητήσαμε και συνειδητοποίησα τις δυνατότητές του. Ξεκαθαρίζω ότι συνέβαλε πάρα πολύ στη δημιουργία του σεναρίου, με ιδιαίτερα εύστοχες απόψεις. Είναι πανέξυπνος, εργατικός και καλός άνθρωπος και συνέβαλε πάρα πολύ στο να δημιουργηθεί ωραίο κλίμα στα γυρίσματα.

Εκτός από τον Σάκη, πιστεύουμε ότι από την ταινία μας θα αναδειχθούν τουλάχιστον δύο τρία ταλέντα, αυτό είναι και το προσωπικό μου στοίχημα. Το Alter Ego είναι η μεγαλύτερη ελληνική παραγωγή μέχρι σήμερα: έχει ξεπεράσει τα 2.000.000, ενώ αντίστοιχα η Πολίτικη Κουζίνα έφτασε τα 1.600.000. Για μας, η παραγωγή δύο ή τριών ελληνικών ταινιών τον χρόνο, οι οποίες να έχουν τα φόντα να ταξιδέψουν και στο εξωτερικό, αποτελεί πρόκληση και στρατηγική απόφαση».

Αlter Εgo

Κεντρική ιδέα: Μια ταινία για την ωρίμανση, τη δύναμη της αγάπης και της φιλίας, τη μουσική της ζωής.

Σκηνοθεσία: Νικόλας Δημητρόπουλος.

Σενάριο: Νικόλας Δημητρόπουλος, Βάνα Δημητρίου.

Πρωταγωνιστούν: Σάκης Ρουβάς, Δανάη Σκιάδη, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Κωστής Καλλιβρετάκης, Ντορέττα Παπαδημητρίου κ.ά.

Παραγωγή: Village Roadshow Ρroductions

Διανομή: Village Films Η ταινία Alter Ego θα προβάλλεται στους κινηματογράφους από τις 10 Μαϊου.


ΕΙΚΟΝΕΣ

Sakis: I have a lot of Alter Egos! ~ Afisorama May 07

Our interview was over the phone because the star’s schedule was so heavy due to his many engagements. Our conversation run smoothly and Sakis couldn’t hide his enthusiasm and joy for the outcome of the tiring shooting as well as the first – positive – reactions from the viewers. In the interview that follows Sakis gives us a taste from the experience of his first movie, he talks about his charming leading ladies, reveals his plans about his summer plans and sends a message to all of his fans!

Your first movie is going to be released on May 10th. How do you plan to spent that day?
The avant premiere of the movie is on the 7th of May so that’s when I’m going to watch it. What my plans are going to be on the 10th of May is still not determined, because I have a very hard schedule so I have to go through it carefully and decide. This is a very busy period for me; full of interviews and photo shoots that don’t leave room for many choices.

Are you nervous about the box office sales?
Not at all. I’m so happy with the product that nothing can spoil it for me.

Have you seen it?
Yes, of course

And what did you think of yourself as a hero on the silver screen?
Different. I was very satisfied with the outcome and Sakis was very good at that. I was pleasantly surprised.

Was the movie a challenge for you? Is there going to be another one?
I can’t say that it was a challenge exactly but it was definitely a chance to do something different from everything I have done so far. But it too early to decide whether there is going to be more after that or not. The whole process of shooting was an exceptional experience for me and given a chance if something else comes my way, I will be happy to do it again. But I am not in a position to know that just yet.

Was it easier because the hero and you had many things in common?
Yes in a way you could say that but the meaning of the film is completely different. I mean the script is not what most people would imagine. It’s about human relationships, love, friendship and is not just what the hero does.

Is that what everyone who saw the film thought?
Exactly. And I am particularly pleased that those who have seen the movie realized that it’s not a musical where I play myself and that is that.

What about the critics you have heard?
I only heard positive critics and that’s what made me happy and optimistic than anything else.

Will you describe Stephanos, the character you are playing in the movie?
Stephanos is a likeable young man, member of a group that has reached the peak of it’s course but at the same time he is very confused about everything that has been happening to him. His relationships force him to think, to search for himself, to decide and make up his mind about things.

So he is a young man with troubles that “talks’ to all of the young people that find themselves in a similar position?
I will say that he is a young man with problems that touch everybody because emotions don’t have an age. All of us in various moments of our lives find ourselves wondering about love and friendship … I believe that this film will appeal to everyone who has everyday problems. The fact that Stephanos experiences these things at a young age has nothing to do with it.

Now that we are talking about friendships, do you still see friends from your childhood?
Of course I do. I have maintained my relationships with all of my friends from Corfu when we were children. But I cannot see them as often as I would have liked. But that doesn’t mean that I don’t miss them or that we don’t have a great time when we are together.

Was it easy to be part of a group, given the fact that you had a solo career so far?
Not at all. I have learned to cooperate with everyone I have worked so far and being a member of a group is not that different from being part of a team with common goals.

Is filming a movie, hard?
Very much and that’s not just my opinion. The shooting is not always done in the best conditions. You have to work with rain and wind that makes things particularly difficult and be true to your character. But I think in the end we all had a good time.

How was your cooperation with your two leading ladies, Danai Skiadi and Doretta Papadimitriou?
Wonderful! They are both amazing girls and I wish to thank them because they were very sweet and helped me a lot.

Do you have an alter ego?
Yes I have many. I won’t name them because they are all part of me that I am looking for at every possible chance.

Your recent performances with Despina Vandi were very successful. Will you continue together?
There are lots of plans for the upcoming winter but I don’t know yet if we are going to continue together.

People love you and try to show it in every possible way. Does it tire you?
Not a chance! People’s love cannot tire me. It can only feel me with pleasant feelings. And I need it. An example of this is the concert I gave at Syntagma square in Vodafone’s party. It had incredible intensity and passion and I enjoyed myself tremendously! What truly tires me – and I suppose that goes for everyone – are the many professional assignments and as a result I sometimes seek solitude and peace.

Is there a chance for you to go back to the States?
Yes, definitely. When my obligation about the movie end I intend to go back to finish what I have started.

Let me guess, are you ready to learn more?
I don’t know if I feel like a student. It’s been a while that I left school. But I have every intention to pursue some things that I consider essential. Besides I’m one of those people who think that we should always learn things that will make us better.

Your latest album became platinum lately. What’s your favorite song?
All of them. I don’t have a favorite among my songs, because each of them has its own character. Every song has its own identity and appeals to different moments in our lives. Just like everyone, in every moment I need to hear a different song. This season I enjoy “Zise tin zoi” a song that was given to me by Antonis vardis for the new movie. It’s exceptional.

Generally what kind of music do you prefer?
Everything. Sometimes I listen classical music, other times jazz and other times rock or ethnic Greek songs. It depends on the mood of the moment.

In your last video clip I noticed a resemblance between you and the hero of the movie. Was it a coincidence or have you decided to adopt that look?
It was something that happened on purpose because we filmed the video at the same time with the movie so I didn’t have many options.

The issue of the day is Eurovision. Could you talk top us about that experience?
It was the most exciting experience of my life. It was so beautiful I will always remember it. And the reason that thrilled me so was not just my presence in the competition but the responsibility of representing my country.

Do you like this year’s song?
Yes, I like it very much and Sarbel is great.

What kind of advise would you like to give him?
I would tell him to stand strong and give it all on stage!

Do you plan to go on vacations this summer or is your schedule so full that you can’t do anything?
I believe I can combine both. I will definitely go on vacations but I have already planned some concerts that will be more hopefully.

What would you like to say to the fans of this magazine?
I want to hank them very much because they exist! What they are giving me is priceless. If I didn’t have them I wouldn’t be who I am. And we have fan together.


Afisorama, 01/05/2007