Η (τηλεοπτική) σχέση μου με τον διαγωνισμό της Eurovision είναι μαζοχιστική. Παρακολουθώ κάθε χρόνο τη διαδικασία, πείθομαι ότι η ελληνική συμμετοχή είναι αρκετά άθλια ώστε να έχουμε ελπίδες να ξεχωρίσουμε μεταξύ εξίσου άθλιων δειγμάτων της ευρωπαϊκής σαχλοπόπ πλέμπας και να βγούμε επιτέλους πρώτοι σε ένα φεστιβάλ για τελευταίους.
Και μετά, την ημέρα της εκδήλωσης, αγωνιώ μέχρι -Grece, deux points- να πατώσουμε. Υποψιάζομαι ότι το ίδιο κράμα μαζοχισμού και εθνικής ταπείνωσης υφίστανται και πολλοί άλλοι. Κι ότι ούτε εγώ ούτε αυτοί έχουμε και φέτος πειστεί κατά βάθος ότι ο Σάκης Ρουβάς θα πάρει επιτέλους το αίμα μας πίσω. Τον στέλνουμε βέβαια ως το αδιαφιλονίκητο ποπ είδωλο της Ελλάδας (που είναι) και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες. Ας μην ξαναθυμηθούμε τον κοτζάμ διαγωνισμό που οργάνωσε η κρατική τηλεόραση για να εντοπίσει ένα νεαρό ταλέντο, τον νικητή Απόστολο Ψυχράμη δηλαδή, που τελικώς θα περιοριστεί στην back up διακόσμηση του Ρουβά.
Ο τελευταίος, με θητεία στις εύπεπτες χαριτωμένες ανοησίες, λαμπερό χαμόγελο, αστραφτερή κινησιολογία, εντυπωσιακή εμφάνιση, σεξ-απίλ θανατηφόρο για τις έφηβες και φωνή που μπορεί λόγω του υπόλοιπου περιτυλίγματος να την προσέχεις τελευταία, αλλά δεν σε απογοητεύει, θα ήταν για την Eurovision ό,τι (της) πρέπει.
Θα ήταν. Αν το περιβόητο «Shake it» δεν έμοιαζε τόσο απελπιστικά με το τραγούδι που ανέδειξε πέρυσι νικήτρια την Τουρκάλα Σερτάμπ. Αν το «Shake It» έδινε την ευκαιρία στον Ρουβά να αποδείξει ότι, εκτός από ένας 30χρονος πλέον που επιμένει να χοροπηδά με αξιοζήλευτη ευλυγισία, μπορεί και να τραγουδά.
Δυστυχώς, μεταξύ χορευτικών κι ενός ρυθμού ανατολίτικης ποπ, με τη βία διακρίνει κανείς κάτι ίχνη φωνής. Ισως, βέβαια, το ευρύ στέρνο κι εκείνο το τεράστιο χαμόγελο, που βοήθησε κάποτε τον Σάκη να περάσει με μονολεκτικές απαντήσεις τον σκόπελο της συνέντευξής του στην Ελλη Στάη, να κάνουν το θαύμα τους. Οπότε Shake It, Sakis.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Και μετά, την ημέρα της εκδήλωσης, αγωνιώ μέχρι -Grece, deux points- να πατώσουμε. Υποψιάζομαι ότι το ίδιο κράμα μαζοχισμού και εθνικής ταπείνωσης υφίστανται και πολλοί άλλοι. Κι ότι ούτε εγώ ούτε αυτοί έχουμε και φέτος πειστεί κατά βάθος ότι ο Σάκης Ρουβάς θα πάρει επιτέλους το αίμα μας πίσω. Τον στέλνουμε βέβαια ως το αδιαφιλονίκητο ποπ είδωλο της Ελλάδας (που είναι) και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες. Ας μην ξαναθυμηθούμε τον κοτζάμ διαγωνισμό που οργάνωσε η κρατική τηλεόραση για να εντοπίσει ένα νεαρό ταλέντο, τον νικητή Απόστολο Ψυχράμη δηλαδή, που τελικώς θα περιοριστεί στην back up διακόσμηση του Ρουβά.
Ο τελευταίος, με θητεία στις εύπεπτες χαριτωμένες ανοησίες, λαμπερό χαμόγελο, αστραφτερή κινησιολογία, εντυπωσιακή εμφάνιση, σεξ-απίλ θανατηφόρο για τις έφηβες και φωνή που μπορεί λόγω του υπόλοιπου περιτυλίγματος να την προσέχεις τελευταία, αλλά δεν σε απογοητεύει, θα ήταν για την Eurovision ό,τι (της) πρέπει.
Θα ήταν. Αν το περιβόητο «Shake it» δεν έμοιαζε τόσο απελπιστικά με το τραγούδι που ανέδειξε πέρυσι νικήτρια την Τουρκάλα Σερτάμπ. Αν το «Shake It» έδινε την ευκαιρία στον Ρουβά να αποδείξει ότι, εκτός από ένας 30χρονος πλέον που επιμένει να χοροπηδά με αξιοζήλευτη ευλυγισία, μπορεί και να τραγουδά.
Δυστυχώς, μεταξύ χορευτικών κι ενός ρυθμού ανατολίτικης ποπ, με τη βία διακρίνει κανείς κάτι ίχνη φωνής. Ισως, βέβαια, το ευρύ στέρνο κι εκείνο το τεράστιο χαμόγελο, που βοήθησε κάποτε τον Σάκη να περάσει με μονολεκτικές απαντήσεις τον σκόπελο της συνέντευξής του στην Ελλη Στάη, να κάνουν το θαύμα τους. Οπότε Shake It, Sakis.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
No comments:
Post a Comment