27 May 2000

Η γάτα και το ποντίκι

Στοπ καρέ στον χρόνο. Προβολή του μέλλοντος, επιστροφή στο παρελθόν, εστίαση στο παρόν. Το πώς και το γιατί το ψάχνουν οι σκηνοθέτες, οι δημοσιογράφοι πολλών αστέρων και οι εναπομείναντες της τηλεόρασης που αρέσκονται στην αποπλάνηση της ματιάς τους.

Εγκλωβισμένοι στο παρόν. Ανάμεσα στα μάτια της Έλλης Στάη και το χαμόγελο του Σάκη Ρουβά. Εκείνη, προφυλάσσοντας τη ναρκισσιστική διάθεσή της στον τίτλο της εκπομπής της, ξεκινάει το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Το βίντεο δείχνει δύο μαθήτριες να εξηγούν την ιδιότητά τους, να μιλάνε για το ριζικό τους. Δύο κορίτσια του Λυκείου επαγγελματίες θαυμάστριες του Σάκη. Το βράδυ τις βρίσκει σε ένα παγκάκι κάτω από το σπίτι του να καιροφυλακτούν πότε το είδωλό τους θα ξεμυτίσει. Για συντροφιά έχουν τα σχολικά τους βιβλία. Αν μη τι άλλο, η στενή παρακολούθηση συμβάλλει στους καλούς βαθμούς του τριμήνου, έστω και αν η βροχή έχει χαλάσει συχνά τα σχέδια δράσης. Τα ξέρουν όλα γι' αυτόν, τα δωμάτιά τους έχουν μετατραπεί σε βωμούς λατρείας, με φωτογραφίες και αφίσες εκείνου. Φυσικά και τον αγαπάνε.

Το ζευγάρι μάτια καρφώνονται πάνω του. Η ερώτηση είναι ένας χείμαρρος. Μία σύνθεση αποριών για το πώς νιώθει να επηρεάζει έως ένα σημείο τον συναισθηματικό κόσμο των θαυμαστριών του. Εκείνος ξέρει να γελάει με το αστραφτερό λευκό χαμόγελο του σταρ, που μόνο μία διαφήμιση για οδοντόκρεμα θα αξιοποιούσε με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο. Εκείνος όμως δεν δείχνει ετοιμοπόλεμος. Χαμηλώνει τα μάτια, ανεπαίσθητες κινήσεις των χεριών στην πλευρά τού αριστερού λοβού, σύντομη παύση και ακολουθεί η απάντηση. Απλή, απρόσωπη, «αγέλαστη». Ευχαριστούμε για τα κοντινά όμορφα πλάνα. Ευχαριστούμε για τη λιτοδίαιτη συνέντευξη. Το βράδυ πρέπει η τροφή μας να είναι ελαφριά σε πολυακόρεστα λίπη. Διαφορετικά οι τοξίνες στο πεπτικό μας σύστημα προκαλούν πόνους στη μέση, αποφάνθηκαν οι νέες ιατρικές ανακοινώσεις.

Χαμένοι στο παρελθόν. «Huston, we have a problem» και η αποστολή του «Απόλλωνα 13» έγινε μότο σε κάθε δύσκολη στιγμή μας. Το διαστημόπλοιο των 60'ς έστειλε σήμα στο Κέντρο Εκτόξευσης, ο Τομ Χανκς έπαιξε καλά τον ρόλο του, ο Κέβιν Μπέικον ικανοποίησε τους απαιτητικούς οπαδούς του και η ιστορία του Διαστήματος έκλεισε το πρώτο κεφάλαιό της.

Συντριμμένοι οι κάτοικοι του πλανήτη μπήκαν στα 70'ς και ξεπέρασαν τα όριά τους. Ο Αλ Πατσίνο στο «Ψωνιστήρι» υπερβαίνει την αντοχή της ηθικής τής εποχής του και μπαίνει μέσα στη σκοτεινή ατμόσφαιρα των ομοφυλόφιλων σωματαράδων της Νέας Υόρκης. Δερμάτινα μπουφάν, αλυσίδες, βαζελίνη και το τέλος ασαφές. Με υπονοούμενα του σκηνοθέτη Φρίντκιν για το αν ο ήρωας του επέστρεψε στον ορθό δρόμο.

Στην άλλη γωνία, οι μικροί ήρωες του Φράνσις Φορντ Κόπολα, από Ματ Ντίλον, Τομ Κρουζ και Πάτρικ Σουέιζι μέχρι Ρομπ Λόου και Εμίλιο Εστέβεζ, παρουσιάζουν, σε έγχρωμη αυτήν τη φορά εκδοχή, τον προβληματισμό του ως «Επαναστάτες χωρίς αύριο». Τα παιδιά τού περιθωρίου αναζητούν διέξοδο στις συμμορίες. Αλλά ο δρόμος τούς έβγαλε αργότερα στο Χόλιγουντ.

Εκστασιασμένοι από το μέλλον. Από τα επιτεύγματα του Λικ Μπεσόν πίσω από τους λόφους του Χόλιγουντ. Εκεί που το «Πέμπτο στοιχείο» του έκανε διακήρυξη των ίσων δικαιωμάτων του ευρωπαϊκού με τον αμερικανικό κινηματογράφο. Η Μίλα Γιόβοβιτς με τα γονίδια της σλαβικής καταγωγής της υπέρ του αγώνα του. Άλλωστε, είναι το Τέλειο Ον του σύμπαντος. Ο Ζαν Πολ Γκολτιέ, με το μεγαλείο της γαλλικής του παιδείας στη μόδα, δίνει εικόνες ενός στυλιστικά ενδιαφέροντος αυριανού κόσμου. Ο Γκάρι Όλντμαν, με τη βρετανική του υποκριτική υπόσταση, αναλαμβάνει να αντιμετωπίσει τον Μπρους Γουίλις. Και ο κακός της υπόθεσης δεν χάνει πόντους από τον φασαριώδη της ιστορίας. Άλλωστε, γι' αυτό υπάρχει ο Σιλβέστερ Σταλόνε. Σε άλλο χρόνο, σε άλλη ταινία. Σε μία προσπάθεια επιστημονικής φαντασίας, όπου ο Demolition Man θα αφανίσει κάθε ίχνος κακού και επίβουλου πλάσματος. Ακόμα και η Σάντρα Μπούλοκ δίπλα του πριν από την παγίδευσή της στο Δίκτυο δεν μπόρεσε να μετατρέψει την εικόνα του σε συμπαθητική. Ο Σλάι, βαρύς, δυσκίνητος και με βλέμμα αμετακίνητο μάς στέλνει πίσω στο παρόν. Το βελούδινο βλέμμα του Σάκη επιδρά κατευναστικά. Σαν σταγόνες ιλάνγκ-ιλάνγκ.

ΤΑ ΝΕΑ ,

No comments:

Post a Comment