Από τις Φιλιππίνες... διεθνής (eng)

Μια ανησυχία στον ύπνο που με βασανίζει τώρα τελευταία την αποδίδω στο γεγονός ότι δεν έχω μάθει νέα του Σάκη Ρουβά. Γιατί αυτές τις διαδόσεις, ότι τάχα η Άννα Βίσση θα τον βγάλει στο εξωτερικό, εγώ τις έκανα γαργάρα.

Μέχρι που έμαθα. Ο Σάκης, λοιπόν, έχει ξαπλώσει κάτω από τον ήλιο των Φιλιππίνων και κάνει διακοπές μετά του αχωρίστου κολλητού του Ηλία Ψινάκη, ο οποίος είπε να πάει εκεί κάτω για να πει κι ένα «γεια» στον θείο του, ιδιοκτήτη, όπως έμαθα, πέντε τηλεοπτικών καναλιών. Κι όταν προς το τέλος του μήνα θα έχουν χορτάσει να τρώνε σπρινγκ ρολς, θα επιστρέψουν στη βάση τους. Όπου ο Σάκης θα ξεκινήσει τις επαφές του με διεθνείς μουσικούς παραγωγούς του τύπου Ναράντα και κρατηθείτε Στίβι Γουόντερ, για τη διεθνή καριέρα του. Επαφές σε Ευρώπη και Αμερική. Και δεν θα είναι μόνον αυτό ό,τι πρόκειται να κάνει. Υπάρχει και δίσκος που ετοιμάζεται εδώ από διάφορους συνθέτες που του γράφουν glam τραγούδια.

ΤΑ ΝΕΑ

From the Philippines ... international
I blame my trouble sleeping to the fact that I haven’t heard news for Sakis Rouvas yet. The rumors that Anna Vissi will promote him abroad are literally, unbelievable.

And then I heard. Sakis is lying in the sun and having a good time along with his friends and manager Ilias Psinakis who has an uncle in Philippines (the uncle owns five stations as I have heard) and thought to drop in and say hi! And by the end of the month when they will be fed up eating spring rolls, they’ll be back. And then Sakis will contact various music producers like Narada and (brace yourselves) Steve Wonder to launch his international career. That’s not all. There is a record in the making by various composers that will give him “glamorous” songs to sing.

Newspaper, “TA NEA”, 16/10/1999

Flying Temptation

Hour 12.00 m.m. "If the Bio Bio club was an island, it would be that of Kirkis, that his residents were only women", were my first thought after short focus in the space. Suddenly, the music strengthens. All the looks are turned in the scene. However, the surprise comes from tally. Fifteen metres above from the ground is presented a cage. In little it is opened by an angel with metal feathers that lands on stage. He wears only a silver bandage that barely covers what underwear would. The public begins to scream...

You cause howls, and fainting spells. How do you accomplish that?
I do not know. In any case, above in the scene I feel the same intensity the public feels. The sentiments are reciprocal.

First with skirt, afterwards live behind in the window of Virgin, now a flying angel. What other surprises have you got for us?
It is beautiful to know that the world you loves and you likes what you do. As long as I feel this love of the public, I will try to give my best every time.

Are all your outfits, creations of Valentino?
Yes, I continue to get dressed by Valentino.

Why Valentino and not some other designer?
Because he is world famous designer, that happened to be interested in me. It drew the clothes of my previous appearance in the Chaos. His intervention was essential in the summer show, that has particular dress requirements as well. Fortunately Valentino is a genius and came up with amazing solutions.

How did you become acquainted with him?
I met him in Mykonos, where I introduced him to my manager,

And they became friends?
Yes, the Valentino is pleasant, hospitable and very polite. It’s impossible to meet him and not realise his worth.

If Calvin Klein proposed to dress you from now on would you reject him?
I would not reject a proposal by anyone just because of my friendship with some other.

We have seen you making extreme appearances on the scene. Is this truly your style or are you using fashion as a way to project yourself?
When I am on stage I wear anything that serves the show and make my performance unique. When I am on stage I play a role and I have to dress accordingly. On a daily bases I wear jeans. I dress, simply because that’s how I feel comfortable. Moreover, in life I don’t need to play a part

Is your way of life as extreme as your clothes?
Extreme he is something relative. One of the things I consider extreme is skydiving, that I took for the first time in Mexico. You fall from a plane in the void it is a very intense sentiment, adversely to the instinct of self-preservation.

When you don't are not working, what are you doing?
I watch videos, I hear music, I surf in the Internet, I read verses that are send to me, I play music with my friends... the usual things. Depending on the season I do some sports: wind surfing, tennis, scuba diving, ski in the mountain or in the sea, riding. I play football, golf, I swim, I fall from the sky with or without parachute (laughs).

From skydiving to salto mortale 14 metres above the stage. Aren't you afraid?
I have gotten used to being afraid. Naturally, we have taken all the possible measures of safety. However, every profession has it’s own risks.

Each new appearance becomes a hot subject in media. How do you cope with it?
Love my work and I like I deal with this I try him I make as long as better I can and give maximum my my eaytoy' and soul. It is meant that, when you make well your work, they are written and said various. Never I am not informed for them.

When you were little, did you dream you would become star?
No of course. I feel very lucky, because I am doing so well.

Chance or hard work?
Both. I got lucky but this does not mean that I have not worked a lot.

How you feel that you don't have a competitor?
Difficult than all they are to rival. In order to him you exceed each time, is required big effort.

You have a large fan club of fanatic admirers. Do you know any of them personally?
Yes I know a lot. Apart from the girls that I happen to recognise because they are attending most of my live performances,

Who she is the ideal woman for you?
Ideal woman is the one that can you make to be felt completed. Does not measure so much the exterior appearance. Importance they have the sentiments that you causes also the good chemistry.

Your first love...
She was a girl in Corfu, when I was very young.

Seriously now, do you get pissed of with all the inaccuracies that are written for personal life?
I get upset but I have accepted that there is nothing I can do. A portion of the Press is nourished by scandals and stories that they create in order to they sell. They pick someone and decide to make a living by him or her …

However when you are not reacting, you are giving the impression that there might be truth in what they are writing
I am not compelled to answer, to every rubbish that is written. Moreover if I began to deny and fight back, I wouldn’t have time for anything else. I prefer to work with the music, my work and things that me make happy rather than entering this vicious circle of attack and counter attack.

You have a strange way of life, judging from how few people find themselves really close to you. How do you select your friends?
The people that we select to be around us play an important role in the course and the progress of each section of our lives. The good friends are, usually, few. I always try to have near me people that love me and help me develop.

And now the question that I’ve been meaning to ask from the beginning. Saki, for whom does your heart beat?
I kardia mou ktipa – mono gia sena (= My heart beats – only for you) (Lyrics of Sakis song)



(he sings and once more I don’t get the answer I want)

Ο Σάκης και τα βαφτίσια (eng)

Ανήμερα Πρωτομαγιάς δεν πήγαν στην πορεία. Πήγαν Εκάλη. Σε σπίτι Δυναστείας (και βάλε), σε γειτονιά κατάφυτη, πολύ κοντά στη ροζ βίλα της Δήμητρας, στην οδό Αγράμπελης. Εντάξει, δεν είμαι πολύ ασυγχώρητος γιατί κάτι έχετε ακούσει τελευταία γι' αυτήν τη συγκεκριμένη γειτονιά. Πρόκειται για τα διπλά βαφτίσια των υιών Λάτση (των τέκνων της Μαριάννας και της Μαργαρίτας), που έγιναν σε στενό κύκλο 600 ατόμων το περασμένο Σάββατο.

Το μενού, όπως έμαθα, εκτός από εκλεκτό μπουφέ και κοινωνικές σχέσεις με την αφρόκρεμα των Αθηνών, είχε όπως ενδείκνυται σε αυτές τις περιπτώσεις και καλλιτεχνικό πρόγραμμα (βέβαια!) με ό,τι πιο «trendy» κυκλοφορεί τελευταία στον χώρο του ελληνικού σόου μπίζνες. Ποιό είναι το ελληνικό σόου μπίζνες; Α, θα τα χαλάσουμε εδώ. Μπορεί να μη σας αρέσει ο Ρουβάς, αρέσει όμως σε άλλους.

Στους καλεσμένους της οικογένειας Λάτση, για παράδειγμα, που, όπως έμαθα, διασκέδασαν πολύ (και ακόμη περισσότερο όσοι δεν υπερέβαιναν το πέμπτο έτος της ηλικίας τους) και ο Σάκης. Έχει φανατικό κοινό και μπράβο του το παιδί. Άρτι αφιχθείς από τις Φιλιππίνες, προσγειώθηκε στα βαφτίσια. Μέσα στην πιτσιρικαρία. Και τραγούδησε άσμα ειδικό για την περίσταση, υπό τον τίτλο «Philip and John» (τα ονόματα των δύο βαπτισθέντων) σε σύνθεση του Αλέξη Παπαδημητρίου. Αν θα δισκογραφηθεί; Μπορεί όταν μεγαλώσουν τα παιδιά να το ζητήσουν...

ΤΑ ΝΕΑ , 08-05-1999

Sakis and the Christening
On May first instead of going to the ralley* the Greek jet set went to Ekali. In a house like “dynasty”, with parks and villas etc. O.K. I’m not being unforgivable you probably heard of that neighborhood before. The event was the double Christening of the Latsi (children of Marianne and Maragaritas) that took place in a closed family circle of 600 people last Saturday.

The menu, as I heard, except for the food and socialization, included, like in most such occasions, a music show with the participation of everything “trendy” that goes on in the Greek show – biz. What is the Greek show – bizz? Why, it’s Sakis of course! In spite of his enemies he has many fans!

Like the Latsi family for instance. Like I heard everyone 9above the age of five) had the time of their lives. These people were crazy about him (way to go go Sakis!). He was invited as soon as he arrived from the Filipinas and sang a song titled “Philip and John” (that was the name of the newly baptized toddlers) composed by Alexi Papadimitriou. Will it be released for the public? Who knows? Maybe the kids will ask for it when they grow up.

Newspaper “TA NEA” 8/5/1999


*Every year on the first of May

Τόσα γράμματα και μία κιθάρα (eng)

Αντί να του στέλνει τόσα και «Τόσα γράμματα» που τα φυλάει για τα τραγούδια του ο Γιάννης Πάριος πήγε αυτο-προσώπως στο «Χάος». Κι εκεί ανέπτυξε τη δική του θεωρία περί σύγκλισης ετερώνυμων φορτίων. Τον άκουσε τον Στέλιο Ρόκκο, αλλά εκτίμησε και την κίνηση του Σάκη Ρουβά. «Εύρηκα» αναφώνησε και η συνέχεια... στα καμαρίνια.

Ενθουσιασμένος από την ανακάλυψη ο Γιάννης Πάριος, πρότεινε στον Στέλιο τον ατίθασο, τον μηχανόβιο, τον ενωτιοφόρο μία συνεργασία, για τον επόμενο χειμώνα. Πάραυτα πέρασε στο έργο.

Και ο τροβαδούρος της αγάπης (πού το θυμήθηκα αυτό το 70'ς κλισέ) πήρε την κιθάρα και γρατζουνούσε στον Ρόκκο έναν σκοπό. «Δες τι τραγούδι θα σου βάλω», του έλεγε. Τα άκουσε τα γρατζουνίσματα της κιθάρας από το διπλανό καμαρίνι ο Σάκης Ρουβάς, είπε να μπει στην παρέα, ο Πάριος ήταν σε φιλεύσπλαγχνη διάθεση και μοίραζε τραγούδια, κάτι ψέλλισε, κάτι γρατζούνισε ξανά για τον σταρ. Και μάλλον, μάλλον λέω, βρέθηκε και ο Ρουβάς με σινιέ τραγούδι. Άντε και ο Gucci να αναλάβει την ενδυματολογική τους επιμέλεια.


ΤΑ ΝΕΑ , 20-03-1999

So many letters and a guitar
Instead of sending Sakis “So many letters”*, Giannis Parios went to the club “Chaos” in person. There he developed his own theory about opposites that attract. He heard Stelio Rocco but “discovered” Saki Rouva as well. Eureka he announced and went backstage.

He was so excited by his discovery that proposed to the wild and restless biker, cooperation for the next winter.

And the “singer of love” (old 70’s clise) found a guitar ans sang a song-like-the-one-I’ ll-give-you. Sakis was in the next dressing room. He heard the commotion and thought he should join in. Parios was feeling very generous at the moment; he was giving songs away that day. And maybe, I say maybe, Sakis will have a certain hit to sing next season. And may Gucci design his clothes, amen!

Newspaper, “TA NEA”, 20/3/1999



*Tosa grammata = So many letters. Title of a huge Greek hit sang by Parios in the '70s

Ασφυκτικός κλοιός (eng)

Οι φανατικοί πάντως πηγαίνουν γυμναστήριο. Πώς να κρατήσει και αυτούς τους κοιλιακούς ο Σάκης Ρουβάς; Να μπορεί να πεταχτεί σαν αίλουρος, να ανέβει στο καπό, να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό των θαυμαστριών, που για χάρη του κάνουν και ολόκληρο αυτοκίνητο βίδες. Αμα τύχει.

Έτυχε. Στην Πάτρα. Όπου περίμεναν τον καλλιτέχνη Πατρινές φαν από νωρίς το πρωί μέχρι το απόγευμα, κατά τις 5, που έφτασε το όχημα (με τον καλλιτέχνη εντός). Είδε ο σοφέρ το πλήθος και έκανε την προσευχή του. Τί είναι αυτό; Ο Ρουβάς - ο Ρουβάς φώναζαν οι άλλες απέξω, λες και είχαν δει τον Έλβις ζωντανό.

Πάει το καπό. «Έκατσε» κάτω. Ο καλλιτέχνης όμως βγήκε. Και σώος, παρακαλώ. Για να επιστρέψει αργότερα στο «Χάος» και να συνεχίσει το έργο του με τον Στέλιο Ρόκκο και τον Νίκο Κουρκούλη. Στον οποίο ανήκει η ατάκα... «εγώ δεν πάω σε πρεμιέρες».

Και το είπε, ενώ η πρεμιέρα ήταν δική του. Εννοώ, έπρεπε ο ίδιος να είναι στη σκηνή αλλά είχε καθυστερήσει και είχε έμπνευση.

ΤΑ ΝΕΑ

Stifling clog
Sakis goes to the gym, to keep his muscles toned. He must because his admirers has turned his car to scrap and he had to jump like a cat and like hell to get away from them.

It happened in Patra. The fans’ club was waiting for him from the early morning until the afternoon around 5, when the vehicle (with the artist inside) arrived. The sofer saw the crowd and made his peace with God.

What’s that? The girls screamed. It’s Sakis, It’s Sakis they all said and acted as if they had seen Elvis alive.

How much strain could the poor car take? It “bumped”. But the artist come out safe and sound. Later he returned to Athens to continue his work with Stelio Roco and Nico Kourcouli at the club “Chaos”.

Newspaper, TA NEA 17/2/1999

Το Χάρισμα...και οι «ταμπέλες» (eng)

Πήγα και είδα για πρώτη φορά στη σκηνή τον Σάκη Ρουβά. Στο «Χάος». Και θα την πω τη γνώμη μου. Ψύχραιμα. Και ας θεωρηθώ βλάσφημος. Και ας καταφτάσουν οι ανώνυμες επιστολές ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, με πείρα μακράν στην παραλαβή τους, ως φαίνεται, έγραψε προ ημερών για το προσφιλές σπορ αυτών των «τετραπόδων»... Θα την πω, αφήνοντας κατά μέρος όλο αυτό το «πλέγμα» που καλύπτει τον χώρο του νυκτερινού θεάματος και όλη αυτή την ατμόσφαιρα που είδα γύρω μου και που δεν με αφορά. Το παιδί, ναι, είναι «σταρ». Τι θα πει «σταρ»; Ότι δεν είναι απλά ένα πολύ όμορφο αγόρι που χτυπιούνται από κάτω για πάρτη του τα κοριτσάκια. Αλλά ότι έχει Χάρισμα. Ότι λάμπει και αστράφτει και βροντάει και σπαρταράει πάνω στη σκηνή, ότι δίνεται σ' αυτό που κάνει. Με μια κίνηση και μια σκηνική παρουσία μοναδικές. Τα τραγούδια που λέει; Και βέβαια δεν έχουν μεγάλη σχέση μ' αυτό που λέμε «σύγχρονο ελληνικό τραγούδι». Αλλά επειδή ακριβώς δεν έχουν σχέση, η ικανότητά του να τα κάνει θέαμα αυτό το θέαμα που κάνει προβάλλεται ακόμη περισσότερο.

Ο Σάκης Ρουβάς, επανειλημμένα και κατά τον ρατσιστικότερο τρόπο διαπομπευμένος, «κραγμένος» θα ήταν το σωστότερο ε, δεν ήταν και δύσκολο αυτό, εύκολη η «λεία»... αντέχει εντούτοις εδώ και οκτώ χρόνια. Δεν είναι τυχαίο. Και δεν πιστεύω ότι αποτελεί μόνο «προϊόν» της αγοράς. Αντίθετα είμαι σίγουρος ότι απλώς περιμένει θέμα χρόνου είναι τους ανθρώπους που θα αναδείξουν το Χάρισμα που διαθέτει. Γιατί, ναι, διαθέτει Χάρισμα! Και να δείτε που θα βρεθούν οι άνθρωποι αυτοί. Και ότι μετά κάποια χρόνια θα μιλάμε για τον Ρουβά με άλλο ύφος. Να θυμίσω μόνο τι έλεγαν στη δεκαετία του '60 για τον Στέλιο Καζαντζίδη ε, όχι βέβαια, θα ήταν εντελώς βλακώδες να κάνω συγκρίσεις... που σήμερα θεωρούμε τη φωνή του εθνικό κεφάλαιο ή τι λέγαμε πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, όταν πήγε να κάνει τους «Δαίμονες», για την Άννα Βίσση, που σήμερα θεωρούμε ανεπανάληπτη σόου γούμαν. Ναι, ξέρω να ξεχωρίζω τα τραγούδια του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη από το σκουπιδαριό και ξέρω να ξεχωρίζω τα κείμενα του Σαίξπηρ και του Μπέκετ από τις ελληνικές σαβουρο-φάρσες, αλλά εμένα με γέμισαν και η Παξινού και η Ρένα Ντορ και με γεμίζουν και η Κάλλας και η Πιάφ και ο Μπρούκνερ και ο Κραουνάκης και η Φαραντούρη και η Βίσση και ο Ίαν Μακ Κέλεν και ο Αυλωνίτης και ο Νταλάρας και ο Ζακ Μπρελ και ο Σαίξπηρ και ο Φεντό... Τα μεγέθη δεν συγκρίνονται, αλλά ούτε το Χάρισμα θάβεται. Όσο για το «Ήθος» που, υποτίθεται, συνοδεύει την αφοσίωση στα «μεγάλα και στα αληθινά», ε, εκεί επιτρέψτε μου πια να έχω αμφιβολίες. Ισχυρές. Η πραγματικότητα με έχει διαψεύσει τόσες φορές... Οικτρά. Γιατί, λοιπόν, να σπεύδουμε τόσο εύκολα να γίνουμε τιμητές και τόσο εύκολα να καρφώσουμε με «ταμπέλες». Οι καιροί μάς διαψεύδουν.

ΤΑ ΝΕΑ , 16-02-1999

The gift and the labels
I saw Sakis on stage for the first time in Chaos. And I want to phrase my opinion, coolheaded and without passion and prejudice. Even if I am considered a heretic by the silent and not so silent majority, who have nothing better to do than label other people. The kid is a star. What does that mean? He is not just a beautiful face and a body that makes girlies scream and shout. He has charisma. He sings and he glows and gives everything he has on stage. He has a unique presence that dominates the shows he participates in. What about the songs he sings? Well they are certainly not typical “modern Greek songs”. But that doesn’t mean they are to be looked down. It doesn’t mean that they are silly or not difficult enough or trash as some people want to call them.

Sakis has been looked down and has fallen prey to all sort of serious critics. Well guess what? After eight years he is still standing. That is not pure fluke of chance. It is just a matter of time before he becomes the huge star he is meant to be. Because, like I said before he has charisma. And be certain that a time will come when his star quality will be widely recognized. Let me just remind you what people said in the 60’ s about Kazantzidi (no I wouldn’t dare to make a comparison) that today is considered a national treasure. Or what was said about Anna Vissi, which today is the undisputed No 1 Greek female singer. I can tell the difference between trash and quality. I can’t compare uneven thing but cannot bury charisma either. As for the “character” and “integrity” and the devotion to the “noble and true”, that some people say Sakis lacks and other serious singers don’t, well allow me to have my serious doubts. Time has a way of proving us wrong so let’s don’t label anyone yet.

TA NEA