«Πρώτη φορά που πήρες την ευλογία μου, βγήκες τρίτος. Τώρα θα πάρεις την πρωτιά». Με αυτά τα λόγια υποδέχτηκε τον Σάκη Ρουβά ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μετά τη Λειτουργία της Κυριακής των Βαΐων στο Φανάρι. Κατά τα καθιερωμένα, ο Σάκης πήγε στην Πόλη μια ξεχωριστή μέρα για την Ορθοδοξία, παρακολούθησε τη Λειτουργία στο Φανάρι και μετά τον δέχτηκε για λίγα λεπτά ο Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. «Τι όνομα θα δώσεις στην κορούλα σου;», τον ρώτησε. «Δεν ξέρουμε ακόμα, ελπίζω να μας βοηθήσετε εσείς να βρούμε», του απάντησε ο Ρουβάς. «Να τη φέρεις να τη βαφτίσουμε στο Φανάρι», του πρότεινε ο Πατριάρχης, που τον κάλεσε για λίγο στο γραφείο του, του χάρισε τη Βίβλο και ένα σταυρό για τη μικρούλα του. Αλλά και ο Πατριάρχης πήρε
ένα δώρο από την ελληνική αποστολή, ένα αρχαίο βάζο, αντίγραφο κυκλαδίτικης τέχνης, που χαρακτήρισε λιτό και απέριττο.
Πανηγυρική ήταν η μέρα στο Φανάρι. Οι αίθουσες στολισμένες με τα βάγια, οι Ελληνες της Πόλης παρόντες στη Λειτουργία. «Χαίρομαι», είπε ο Πατριάρχης. «Μαθαίνω ότι όλα τα ξενοδοχεία είναι γεμάτα. Θα έχουμε πολύ κόσμο για τούτη την Εβδομάδα στο Φανάρι. Ελληνες και ορθόδοξοι από όλο τον κόσμο».
Η συνάντησή μου με τον ΣάκηΘεωρεί την Πόλη μαγική. Και την ευλογία του Πατριάρχη απαραίτητη. Ηρθε τρεις μέρες στο σταυροδρόμι των πολιτισμών και χάθηκε ανάμεσα σε τηλεοπτικά σόου, συνεντεύξεις, παιδικά χέρια από τα τρία ελληνικά σχολεία της Πόλης, που τον αγκάλιαζαν, μεγάλους που του εύχονταν απλά «Σάκη, σκίσε». Ο ίδιος επιμένει ότι η Eurovision είναι μόνο τρία λεπτά πάνω στη σκηνή. Εκείνη τη νύχτα. Και φυσικά δεν μιλά παρά για την πρωτιά, που τη χρωστάει στον κόσμο. «Αυτό έχω στο μυαλό μου. Να συνοδεύω το ωραίο ταξίδι, με την επιβράβευση: την Ιθάκη».
Καθίσαμε με τον Σάκη Ρουβά σε ένα εστιατόριο, κοντά στον Βόσπορο. «Μη μου μιλήσεις για τίποτα άλλο, σε παρακαλώ», μου είπε. «Στόχος είναι μόνο η πρωτιά. Το ξέρω, υπάρχουν πολλοί δυνατοί αντίπαλοι, ο Νορβηγός που λέτε είναι πολύ καλός και άλλα τραγούδια είναι πολύ καλά και πιστεύω ότι θα υπάρχουν εξαιρετικές σκηνικές παρουσίες. Αλλά το ζητούμενο και όλη η ουσία είναι τι θα γίνει τα τρία λεπτά που θα είμαστε πάνω στη σκηνή, στις 16 Μαΐου. Μόνο αυτό παίζει ρόλο. Δεν έχει σημασία ούτε ποιος είναι το φαβορί στα στοιχήματα ούτε ποιος είναι πρώτος ή δεύτερος. Ολη η στιγμή είναι τα τρία εκείνα λεπτά. Ποιος θα μπορέσει να επικοινωνήσει, να γίνει ένα με τον κόσμο και να επηρεάσει το συναίσθημά του. Αρκεί μια στιγμή να σε αγγίξει. Αυτό είναι όλη η ιστορία. Η στιγμή των τριών λεπτών. Αυτή η στιγμή αρκεί. Η Eurovision είναι το μεγαλύτερο τηλεοπτικό σόου της Ευρώπης. Ελπίζω να μην κάνω λάθος αλλά η θεαματικότητά του ξεπερνά και αυτή των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος έχει ένα πάθος για τη μουσική. Του αρέσει. Αυτό που θα συμβεί στις 16 Μαΐου είναι όλα τα λεφτά. Εκεί θα παιχτεί το παιχνίδι. Για μένα στόχος είναι η πρωτιά, μιλώ τελείως ξεκάθαρα. Παρ’ όλα αυτά, το ταξίδι που κάνω για την πρωτιά είναι το
συγκλονιστικό της υπόθεσης. Είναι σαν το ταξίδι του Οδυσσέα. Αν όμως δεν έχεις την Ιθάκη σου, τι να το κάνεις; Για να έχεις το κουράγιο και τη θέληση να κάνεις το ταξίδι, πρέπει να έχεις και το στόχο. Ως τη στιγμή του τελικού όλοι κάνουμε την ίδια διαδρομή, ο καθένας με τα οφέλη που του αναλογούν. Ομως ο νικητής θα πάρει και την επιβράβευση: “Κύριε, μας άγγιξες”. Ομως, δεν παύει το ταξίδι να είναι κέρδος. Εγώ το εισέπραξα και την πρώτη φορά και, παρόλο που βγήκα τρίτος, η αντιμετώπιση που είχα από τους Ελληνες είναι σαν να είχα βγει πρώτος. Εγώ αυτό τους το χρωστάω. Την αγάπη και τη συμπαράστασή τους. Εμένα η σκέψη μου είναι μόνο η νίκη. Εγώ θέλω του χρόνου ο διαγωνισμός να γίνει στην Αθήνα. Το οφείλω σε αυτό τον κόσμο».
Τον ρωτάμε αν με αυτή την παγκόσμια κρίση έπρεπε να ήταν κάπως αλλιώς αλλά είναι κάθετος: «Η Eurovision βοηθάει την οικονομία. Είναι το πιο κερδοφόρο σόου. Μη σκεφτόμαστε πόσα χαλάμε, αλλά τι μένει στην τσέπη. Πόσοι άνθρωποι δουλεύουν, εταιρίες διαφημίζονται, το χρήμα κινείται. Μη σκεφτόμαστε κοντόφθαλμα. Τα χρήματα πάνε σε ανθρώπους που δουλεύουν, δεν πάνε στην τσέπη ενός πολιτικού».
Ξέρει τι είναι η Eurovision. Πόσο καλό του έκανε, πόση αγάπη εισέπραξε από τον κόσμο, πόσο άλλαξε τη ζωή του. «Το συν είναι τόσο μεγάλο, που λέω σε όλους τους φίλους μου τραγουδιστές “παιδιά, πηγαίνετε στη Eurovision, δεν ξέρετε τι χάνετε”. Το είπα στον Ρέμο, στη Δέσποινα, στην Αννα, σε όλους. Είναι συγκλονιστική εμπειρία».
Πήγε σε 14 χώρες και ένιωσε σαν να τον περίμεναν παντού. Σαν στο σπίτι του. Ομως, το ταξίδι στην Πόλη είναι υπέροχο. Η ίδια η Πόλη είναι υπέροχο, μαγικό μέρος. Εδώ είναι το σταυροδρόμι όλων των πολιτισμών και το αισθάνεσαι στην ατμόσφαιρα.
Τον ρωτάω πώς ξεκίνησε «η ευχή του Πατριάρχη». Είναι λίγο περίεργο, ακούγεται ίσως και αστείο, του λέω… «Για μισό λεπτό, το 2004, ήρθαμε στην Κωνσταντινούπολη και δεν θα πηγαίναμε στον Πατριάρχη; Δίνει την ευχή του σε όλο τον κόσμο. Είναι ο αρχηγός της Εκκλησίας μας και εύχεται και προσεύχεται για τον καθένα. Γιατί όχι για μένα;»
Στο αεροδρόμιο γίνεται χαμός. Ελληνες που επιστρέφουν στην Αθήνα θέλουν μια φωτογραφία, ένα αυτόγραφο. Δεν χαλάει το χατίρι κανενός! Υστερα από τρεις μέρες εξοντωτικές, αυτός ο νεαρός κύριος δεν παύει να χαμογελά. Δεν τον είδα μια στιγμή να δυσανασχετεί, να εκνευρίζεται. Ισως να το ξέρει: Η υπομονή έχει μια μεγάλη συγγένεια με την επιβράβευση…
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
