2002; Πάμε καλύτερα παρακάτω...!

Φέτος προετοιμάστηκε για μεγάλα πράγματα, συνεργάστηκε με ξένους παραγωγούς, ήταν σε συνεχή επαφή με τη διεθνή Νανά Μούσχουρη με την οποία διατηρεί άριστες σχέσεις, πήρε υποσχέσεις από managers και "ειδικούς" και ετοιμάστηκε για την έναρξη της διεθνούς καριέρας του! Αποτέλεσμα; Μία συναυλία στη Γαλλία. Και μετά; Το απόλυτο κενό... Μάλιστα στο τέλος έμεινε και χωρίς δουλειά, αφού μπροστά στο όνειρο της διεθνούς επιτυχίας, δεν συζήτησε έγκαιρα να εμφανιστεί κάπου αυτό το χειμώνα! Ο Σάκης τελικά δεν έγινε "διεθνής" το 2002 και μεταθέτει τα όνειρά του για του χρόνου!

Οι υποψηφιότητες για τη Γιουροβίζιον

Γλιτώσαμε τον αποκλεισμό (με το περιβόητο S.A.G.A.P.O του Μ. Ρακιντζή) κι έτσι χθες η κριτική επιτροπή της ΕΡΤ προέκρινε δέκα τραγούδια, από όσα είχαν κατατεθεί, ένα εκ των οποίων θα μας εκπροσωπήσει στον 48ο Διαγωνισμό της Γιουροβίζιον.

Κι αυτή τη φορά εκτός από τα γνωστά ονόματα ερμηνευτών που έχουν θέσει υποψηφιότητα, πιθανότατα να υπάρχει και μία έκπληξη. Ενα από τα τραγούδια, το «Can't Escape», σε στίχους και μουσική Κωνσταντίνου Τσελέστε, δεν έχει τραγουδιστή. Σύμφωνα με πληροφορίες, αν επιλεγεί για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στη Γιουροβίζιον δεν αποκλείεται να το ερμηνεύσει ο Σάκης Ρουβάς!

Σίγουρα πάντως θέση για τη Γιουροβίζιον διεκδικούν: ο Λάκης Παπαδόπουλος («Λάκης με τα Ψηλά Ρεβέρ» για τους παλαιότερους), που μαζί με την Ελένη Παπαλέξη ερμηνεύουν το «Κάποτε - Come with me», ο Γιάννης Βαρδής (γιος του Αντώνη Βαρδή) με το «Μια στιγμή», η Μαντώ με το «Never let you go», η Σαμπρίνα με το «Camera», αλλά και ο Αλέξανδρος Χατζής (γιος του Κώστα Χατζή) με το «Η αγάπη είναι δρόμος -L' amore e la strada».

Το δικό του τραγούδι ερμηνεύει ο Γιώργος Νάσσιος με τίτλο «It's alright», ενώ ο Χρήστος Γιαννόπουλος με τους Alter Ego τραγουδούν το «Κάποιος έρωτας φωτιά». «Τις νύχτες μεγαλώνω» είναι ο τίτλος του τραγουδιού που ερμηνεύει η Μαρία Ατσοπάρδη, ενώ ο Κώστας Χρύσης τραγουδά «Gotta be a way for love».

Τα τραγούδια θα παρουσιαστούν σε απευθείας εκπομπή από την ΕΤ-1, όπου και θα επιλεγεί αυτό που θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στον 48ο Διαγωνισμό Γιουροβίζιον, ο οποίος θα πραγματοποιηθεί στις 24 Μαΐου, στη Ρίγα της Λετονίας. Την παρουσίαση έχουν αναλάβει η Maria Naumova (νικήτρια του περυσινού διαγωνισμού) με τον τραγουδιστή των «Brain Storm» Renard Cawper.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ο Σάκης έλαμψε στην "πόλη του φωτός"!

Πριν λίγο καιρό, ο Σάκης Ρουβάς έδωσε συναυλία στο Θέατρο "Ολυμπιά", στο Παρίσι. Η συναυλία είχε μεγάλη επιτυχία και την παρακολούθησαν και αρκετοί Έλληνες. Πολλοί μάλιστα fans του Σάκη Ρουβά, τον ακολούθησαν ταξιδεύοντας από τη χώρα μας στο Παρίσι και συμπαραστάθηκαν στο ίνδαλμά τους στην πρώτη του μεγάλη live απόπειρα εκτός συνόρων...

Μεταξύ αυτών και μια αναγνώστρια του Music Corner, η Ολυμπία Νικολάου, η οποία μάλιστα έχει ιδρύσει και δικτυακό fan club (www.geocities.com/olympia_nikolaou/Sakis-index )για τον Σάκη Ρουβά. Ταξίδεψε από τη Θεσσαλονίκη στο Παρίσι για να βρεθεί κοντά στον αγαπημένο της καλλιτέχνη. Της ζητήσαμε τις εντυπώσεις της από τη συναυλία και παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε όσα έζησε στην "πόλη του φωτός"...

Tόπος Θέατρο ΟΛΥΜΠΙΑ στην περιοχή της Όπερας στο Κέντρο του Παρισιού.
Η πόλη του Φώτος υποδέχεται τον απόλυτο έλληνα. Στην μαρκίζα του ΟΛΥΜΠΙΑ γραμμένο με μεγάλα κόκκινα γράμματα SAKIS. Ρίγη εθνικής περηφάνιας και συγκίνησης!! Ο πρώτος έλληνας διεθνής σταρ του 21ου αιώνα στον πρώτο μεγάλο σταθμό μιας καινούργιας καριέρας.

Ώρα 19.30... Μια Ώρα πριν την έναρξη. Έπρεπε να πάρουμε τα εισιτήρια μας. Αν
αργούσαμε περισσότερο θα τα έδιναν αλλού όπως μας ενημέρωσαν. Η ζήτηση εξακολουθεί να είναι υψηλή αν και η συναυλία είναι ήδη sold out!!!!

Tα μέτρα ασφάλειας πολύ αυστηρά, μπαίνουμε στην αίθουσα περίπου μετά απο μια ώρα. Στο μεταξύ μέσα απο την αίθουσα ακούμε το Σάκη να κάνει πρόβα. Έχουμε ήδη ενθουσιαστεί αλλά το βράδυ μας επιφυλάσσει ακόμα πολλά. Μπαίνουμε στην αίθουσα και παίρνουμε τις θέσεις μας ευτυχώς κοντά στη σκηνή. Για τα υπόλοιπα 30 περίπου λεπτά ο κόσμος μπαίνει ασταμάτητα. Γάλλοι και έλληνες επώνυμοι και ανώνυμοι! Σύμφωνα με τη γαλλική τηλεόραση και συγκεκριμένα το France 2 τη συναυλία παρακολούθησαν περίπου 4500 χιλιάδες άτομα, σε αναλογία περίπου 70% Γάλλοι και 30% έλληνες.

Τελικά η στιγμή που όλοι περιμέναμε φτάνει, ανοίγει η αυλαία και εμφανίζεται το μπαλέτο του Φωκά Ευαγγελινού υπό τους ήχους του "όλα καλά"! Τα Φώτα παίζουν ρυθμικά κάτω απο τα έμπειρα χέρια του Πάρη (ο φωτιστής του Σάκη όλα αυτά τα χρόνια, σίγουρα απο τους καλύτερους στη δουλειά του). Ο Σάκης βγαίνει με φόρα χαμογελώντας πλατιά! Ντελίριο στην αίθουσα!!! Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω τα συναισθήματα. Ο Σάκης μοιάζει απόλυτα εξοικειωμένος με το χώρο, χαλαρός και δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Είναι ντυμένος απλά, αλλά με άψογο στυλ. Οι μεγάλοι ταλαντούχοι καλλιτέχνες όπως ο Σάκης δεν έχουν ανάγκη απο ιδιαίτερα κοστούμια, το ταλέντο αρκεί! Χαιρετάει στα
αγγλικά, στα γαλλικά και στα ελληνικά: "αυτό είναι ένα όνειρο μου που πραγματοποιείται. Σας ευχαριστώ παρά πολύ" λέει καθως τα μάτια του γεμίζουν δάκρυα χαράς. Οι επιτυχίες διαδέχονται η μια την άλλη, "υπάρχεις" "που θα πας", "θα 'ρθει η στιγμή" "the light"... Η στιγμή του "όσο ζω" με ένα αυθεντικό φλαμέγκο χορευτικό που ξεσηκώνει. Ο Σάκης κυριολεκτικά πετάει πάνω στη σκηνή. Παρά το πρόσφατο ατύχημα του στον Καναδά αποδεικνύει για ακόμα μια φορά πως όταν κάποιος θέλει κάτι πολύ, το πετυχαίνει. Ο Σάκης έχει ξεπεράσει πολλές αντιξοότητες στο παρελθόν και πάντα βγαίνει νικητής, όπως και τώρα.

Mας μιλάει για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Καλεί τους γάλλους να έρθουν στην
Ελλάδα το 2004. Αποθεώνεται!
"Δεν τα κατάφερα να πάω στους Ολυμπιακούς αγώνες ως αθλητής, γιατί άρχισα να τραγουδάω, αλλά κατάφερα να φτάσω στο Ολυμπιά", συμπληρώνει.

Οι Γάλλοι ξέρουν τα καινούργια κομμάτια και συμμετέχουν ενεργά. Στο "Disco girl" o Σάκης αποφασίζει να μας αιφνιδιάσει ευχάριστα. Με ένα άλμα βρίσκεται κάτω απο τη σκηνή και αρχίσει να κινείται με άνεση ανάμεσα μας φτάνοντας μέχρι το πίσω διάζωμα του θεάτρου ακριβώς κάτω από τον εξώστη. Ένα πραγματικό πάρτι. Ο Σάκης παρασύρει ακόμα και τους πιο συγκρατημένους, γίνεται ένα με μας. Είναι ο Σάκης ακριβώς όπως τον
βλέπουμε στα μαγαζιά εδώ στην Ελλάδα. Το ΟΛΥΜΠΙΑ μοιάζει να είναι σπίτι του.

Όσο κράτησε η συναυλία κυριολεκτικά ξέχασα ότι βρισκόμουν στο Παρίσι. Ο Σάκης έχει τη μοναδική ικανότητα να κατανοεί το κοινό και να γίνεται ένα με αυτό. Είναι ο καλλιτέχνης που τραγουδά και χορεύει μαζί με το κοινό.

Ανάμεσα στα νέα κομμάτια παρεμβάλλονται παλιά αγαπημένα hit: "άντεξα", "θέλεις η δε θέλεις", "σύμπλεγμα οιδιπόδειο", "ξανά", "σε θέλω σαν τρελός", "η καρδιά μου". Στην "καρδιά" φοράει την μαύρη μακριά στολή σαμουράι που σχεδίασε για αυτόν ο Βαλεντίνο, προς τιμήν του διάσημου σχεδιαστή που είναι κι αυτός παρόν στη συναυλία. Ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Τα φώτα χαμηλώνουν. Τα υπέροχα χορευτικά σταματούν για λίγο και ο Σάκης στέκει ενσταντικά μπροστά στο μικρόφωνο. Αυτή τη φορά μια μεγάλη γαλλική επιτυχία. "Di lui", ένα κλασσικό κομμάτι που έχει διασκευαστεί και στα αγγλικά με τον τίτλο "feelings" σε μια ευαίσθητη γεμάτη συναίσθημα και άψογη ερμηνεία.

Το "Ολυμπιά" - το ιστορικό Θέατρο που έχει φιλοξενήσει όλα τα μεγάλα ονόματα του
διεθνούς πενταγράμμου - σείεται απο το χειροκρότημα. Τρέμει κυριολεκτικά το πάτωμα κάτω απο τα πόδια μας. Ο Σάκης γεύεται την στιγμή και μας ευχαριστεί σεμνά. Έχει και άλλες εκπλήξεις για μας. "Θα σας πω ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι της χώρας μου" λέει στους γάλλους και απευθυνόμενος σε μας "εσείς θα καταλάβετε αμέσως". Οι πρώτες νότες του Χατζηδάκη πλημμυρίζουν την αίθουσα "κάθε σπίτι έχει μια φωλιά για τα πούλια..." με τον πρώτο στίχο το χειροκρότημα είναι πολύ έντονο. Σειρά αμέσως μετά εχει το "συρτάκι", "τα παιδιά του Πειραιά" και ο "Ζορμπάς". Όλο το Θέατρο χορεύει ανάμεσα στα καθίσματα, όσο είναι βέβαια αυτό δυνατό μιας και είναι ασφυκτικά γεμάτο.

Ο "13ος Θεός του Ολύμπου" - όπως τον αποκαλούν οι Γάλλοι - ο έλληνας που έκανε "απόβαση" στη Γαλλία, έχει κερδίσει το στοίχημα. Αυτή είναι φυσικά μόνο η αρχή, άλλωστε ο Σάκης ξέρει ότι ο δρόμος προς την επιτυχία περνάει μέσα από σκληρή δουλειά. Έχει όλα τα προσόντα για να πετύχει πέρα απο το ταλέντο, μια μεγάλη ψυχή μια δυνατή προσωπικότητα.

Το κύριο μέρος του προγράμματος τελειώνει με το "αν μ' ακούς". Και βέβαια τον ακούμε... Ο κόσμος θέλει κι άλλο. Ο ενθουσιασμός είναι διάχυτος, χειροκροτούμε δυνατά φωνάζοντας ρυθμικά το όνομα του. Και ο Σάκης δεν μας χαλάει χατίρι. Παρόλη την κούραση του παίρνει την κιθάρα στα χέρια και μας αφιερώνει το "μια ζωή μαζί". Αποχωρεί και πάλι απο τη σκηνή αλλά το κάλεσμα του κοινού παραμένει επίμονο. Η διάθεση όλων βρίσκεται στο απόγειο και ο Σάκης χαίρεται την κάθε στιγμή. Η μαγευτική αυτή βραδιά τελειώνει με το "όλα καλά"!!!

Όλα καλά για το Σάκη από εδώ και πέρα και μόνο καλά. Έχει την αγάπη όλων μας να τον συντροφεύει και ελπίζω να του δίνει δύναμη.

Θα ήθελα να κλείσω με το σχόλιο τις γαλλικής TV: "Η Γαλλία είχε χρόνια να δει τέτοια συναυλία με έναν τραγουδιστή που να μπορεί να τραγουδάει και να χορεύει ταυτόχρονα χωρίς να λαχανιάζει". Ο Σάκης άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Και αυτή είναι μόνο η αρχή!

Go Sakis go! Σ' αγαπάμε πολύ!!!!

The world is not enough ~ Down Town, Oct 02

Sakis is now living everybody’s favorite dream. “He is well and fulfils his goals. Even the ones that seem impossible”.

I’ll tell you a story. It’s very old but it has stuck in my mind. There was a guy once, who came to work in our office. A good – looking guy. He wasn’t Brad Pitt or anything like that but he was, subjectively speaking, handsome and sexy, he was always polite but not very talkative, at least as far as his personal life was concerned. He was not the best employee or the most well paid or the best dressed. But he had something that made him stand out. This guy was from day one “the star of the cafeteria”. Every morning that I went to the kitchen to make coffee I always heard people discussing him. “he was dating a friend of mine and he hit her”, I heard a secretary whispering. “He is married and has two kids. He is not wearing a wedding ring because he likes to fool around” another one said, “Don’t be ridiculous. A cousin of mine has seen him in Sodat (famous Greek gay bar). The guy is a sissy”, “I think he is on drugs, haven’t you noticed how calm he is?”, “He doesn’t do drugs, he has psychological problems and they staff him with pills” said a courier. The talk in the cafeteria must have lasted about five months and the legends about this man’s life have reached epic proportions. In our mind it was clear that the guy had a secret. A year later I saw him at the club Privilege. After the typical staff, “Hello, how are you? What are you up to etc, etc” we started talking for real. “I knew all that was said about me”, he told me, “but what was I supposed to do? Start beating people up or fight with every jerk I meet? I was already preparing my resume and was planning to move to England anyway. And yes I did move with my girlfriend there and now I am in charge of the Eastern Europe department”.

When I met Sakis this story had already happened. It was when he had participated in Thessalonica’s Song Festival and a friend of mine, who worked for ANT1 (Greek TV channel) had taken a videotape of the event and we used to watch it over and over again whenever we could. We were of course in love. Both of us, me the “trendy” one and her the more “conservative” one. I think that Sakis was our only common ground. A few months later one of my gay colleagues brought us a record, we were still using vinyl back then, “Sakis has released a record, we should interview him” he tells me enthusiastically. So we start looking for his telephone number. We searched far and wide. We asked around, we asked his record company, we asked the national telephone center, two insane ladies looking for Mr. Rouvas, Anastasios. “he must be living somewhere in Dafni but none is sure exactly where” was the constant answer. To cut a long story, short, we finally met with him in Thessalonica where Sakis is singing with Mary Miliaresi who was really big at the time. So we have a business date with Sakis before he became “the absolute idol”, and I realize that what a friend of mine said about Sakis is true “Before you want to protect him. He brings out your maternal instincts”. The years go by and Sakis becomes “SAKIS” and we lose touch. I’m a freelance for ANT1 and he collects fans by the thousands. One day I met him by accident in Sun Beach Hotel. I’ m with a cameraman covering a happening. Sakis is sitting quietly at the back tables of the restaurant. He sees me and tries to hide. I approach him. “Oh, hi” he says, “Do you have a camera?” Yes, I tell him but I’m not here for you don’t worry. But Sakis is worried. It’s about the time that Sakis joined the army and the scandal was caused. Sakis is not SAKIS yet. He is just a man who has seen his life turn into a front page. I respect his wishes and don’t include him to my story – and I get fired. A few days later, I learn from a guard, that Sakis is a patient at military hospital 424. And a lot of fellow journalists learn this with me. The guard is really proud for the info that he is providingand if he was imaginative he would have embellished his story even more. But that particular guard is, fortunately for Sakis, without any great desire to become an author. Other people on the other hand, have a very lively imagination.

I’m not good with dates, but I think that about that time a paper called “Loipon” (= Well), published an article titles “Ilias Psinakis and Sakis Rouvas are getting married and Laskari is going to be the maid of honor” and Giorgos Tragas, a colleague asked: “So, Saki, tell us, have you married Ilias Psinakis?” “Yes and we have two kids. The boy is going to be a doctor” could have been Sakis answer if he had a sense of humor, but he didn’t. In the meantime I find myself defending Sakis although he kept silent. I was consumed with curiosity and wondered why Sakis didn’t defend himself. Even if you are not a celebrity if you know that the rest of the village is making comments about you, you would probably start shouting back at some point.

“It’s not the same when you are famous” Sakis will tell me at some point. “When you are famous you know that everything is part of the game. So what can I do? People are allowed to say whatever they want”. I have discussed this with many people many times. I have discussed this with Sakis as well. The answer seems plausible but I have a feeling that, that’s not it. Not denying rumors is probably part of his myth. That’s what makes him popular in everybody’s eyes, “The poor kid” they say “How much more could he possibly take?”. And everybody, my 30 year old friend, my gay buddy, my ten year old niece, wants to meet him. Because what is the one thing that sustains a star? What makes him more mysterious than a guy next door? His secrets. I don’t know if the saying “If Sakis didn’t exist we would have to create one” is true but I feel that if Sakis didn’t have secrets we would have to create some to keep his myth alive.

The last time I saw him was in Paris ten days ago, to get his interview. I was worried that I was going to get stood up and in the end I was late. “Where are you? I’ll be at the Ritz in a minute” he tells me on the cell phone “I have no idea” I reply. “I’m carrying a million bags, I can’t find a taxi and I’m speaking Italian with a French accent to make myself understood by the taxi drivers”. He laughs. I tell him of a street next to Le Maree and he comes to pick me up with a driver. When we reach at the Ritz, I’m like a fan who has fainted in one of his concerts. “Oh, you are that famous greek singer” says the maitr of the restaurant. We talk about terrorism, the war and other irrelevant things. We eat, we take a desert, we listen to a lady playing the harp but still no word for the interview. Time is running out. I’m flying to Athens in a few hours. I start questioning him. One question after the other.”why don’t you speak when the tape recorder is on?”, “I don’t like talking about myself”, “Why?”, “Because I like to let my work speak for me. Whatever I have to say, I say it on stage”. He is growing up. “You are getting 30, right?”, “Does it matter?” I catch myself telling the story of a parallel decade. Instead of him, I’m the one who speaks. Two almost 30 year olds trying to balance between our twenty year old self who wanted nothing and our thirty year old who must want everything. He gives me advice. I’m six months his senior and he talks to me with such a maturity that he reminds me of my father. Who? The eternal teen idol.

We are walking in Paris. A bus with a huge advertisement of Sakis, promoting his album passes by. “How does it feel to be a star at a country that until recently you couldn’t even speak the language? He is smiling. A Greek lady stops by and ask us directions to a certain street. She recognizes Sakis. This doesn’t feel like Place Vendome but Omonoia Square!

We are talking about his concert at Olympia at 24th of October. It’s basically his first public appearance to the French audience but I don’t see him nervous. In the afternoon, I visit Virgin Megastores at Champs Elysee and I realize why. Huge posters of Sakis and a stand dedicated to him and French girls reading articles about him are a guarantee that everything will be all right. Without divulging any details I understand that universal has made a whole plan about his career that isn’t localised in France only, but is spreading throughout the world. But, the world is not enough is it?

Sakis in his own words.

What I’ve learned about Sakis in A day in Paris.

• What does it mean “The things a man must do before he gets 30” or “Before he gets 40”? Why must a man do something? Why must he become something? I don’t believe that in this life we must become something. We have come to this world to evelve ourselves. If there are two things that a man must learn are to be fair with others and true to himself.
• Untill I was eighteen I was an athlete. My idol was Sergei Boumka I imagine he was an idol for all athletes. What I have kept from that time? I think discipline and a sense of purpose. I think it’s a mistake to say what I have kept. I think that my whole life has been an athletic competition. Even my way of thinking. Sports ended for me when I had to make a career choice. That time an athlete couldn’t support himself if he didn’t work on the side. It’s allright. Everything in life happens for a reason. I didn’t quit sports. I just replaced them with something that won me over.
• I have worked in a car repair shop, barman in Corfu, in construction … All of our experiences are means for us to evolve. Whether you are a Hollywood star, or a singer or a waiter everything is a road trip where you have to learn yourself. I learned that there is always something new to learn.
• When I was a kid, I loved Elvis The way he was singing, the way he was dancing, the way he was expressing what he was feeling and the way his audience felt when they were watching him. No, I wasn’t practicing his moves in front of a mirror. We didn’t have a mirror in our house.
• I don’t think that sex is a simple matter. It’s not an insignificant thing to join with another person You learn from that person, you give him your energy and you take his or hers. Isn’t that important? Of course it could be just a physical thing. In that case you could have a very pleasant experience. But when there are feelings involved you also get pleasure in a mental sense as well.
• I had wonderful times with money, and I had wonderful moments when I was broke. That’s not the point All right I no longer visit the super market and I don’t have to wait to get a taxi. But I have lived as an anonymous person and someone who had to work hard to earn his keep. I know what it’s like.
• I don’t think that fans are fainting because of me They faint because of the intensity of the moment that has been created when I’m on stage. I mean that fans participate in what is happening. Even what they think they can take from me is not really mine. It’s something we create together. Besides what I’m giving them, if I’m giving them something, I get it back. And for that I am truly grateful.
• I have seen all of women’s sides, all of their reactions, but no, none has made a fool of herself in front of me I wouldn’t allow it. I think I have found a way to stop their “humiliating” reactions before they happen. I just walk away.
• There is a way to stay young forever: to be young in your soul The physical and biological aging are a natural. They will happen. What you must do to stay young is the moment you feel your body weakening you strengthen your soul. That’s how you have balance. And it doesn’t have to do with beauty. It might seems like a cliché but I truly believe that there is no objectivity when it comes to beauty. A work of Bacon is beautiful. A work of Michael Angelo is beautiful. But they are different works of art and I can easily enjoy both of them.

DOWN TOWN, 10/10/2002

«Όλα Καλά»: Σάκης Ρουβάς

Μπορεί λίγο πριν κυκλοφορήσει το single του Disco Girl πολλοί να πίστεψαν πως το φαινόμενο Σάκης Ρουβάς άρχισε να χάνει μέρος της λαμπρότητάς του, όμως η πορεία αυτού του τραγουδιού έσβησε κάθε τέτοια πιθανότητα.

Ο Sakis (με τονισμένο το όνομά του στη λήγουσα) φιγουράρει πια στα ράφια του Fnac και του Virgin Megastore στη Γαλλία, σε περίοπτη θέση και κάνει κάθε Έλληνα επισκέπτη υπερήφανο, ακόμη και αυτούς που δεν ακούνε το είδος της μουσικής που τραγουδά.

Από το καλό στο καλύτερο, λοιπόν, ο Απόλλωνας του ελληνικού ποπ τραγουδιού αποφάσισε να δώσει τίτλο στη νέα του δουλειά, τη φράση που μάλλον χαρακτηρίζει με επιτυχία την πορεία του το τελευταίο διάστημα. «Όλα καλά» λοιπόν και δέκα νέα τραγούδια, κάνουν την εμφάνισή τους και δηλώνουν έτοιμα να κατακτήσουν για μια ακόμη φορά την πρώτη θέση του ελληνικού chart.

Ο Φοίβος, που συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Ρουβά, υπογράφει εκτός από το Disco Girl και το ομώνυμο κομμάτι, το «Άσπρο Μαύρο» και το «Υπάρχεις». Ο Desmond Child, ένας από τους πιο επιτυχημένους παραγωγούς στην παγκόσμια δισκογραφία, βάζει την υπογραφή του στο δίσκο με το στίχο και την παραγωγή του. Η Ναταλία Γερμανού και ο Βαγγέλης Κωνσταντινίδης συμπληρώνουν τη λίστα των ταλαντούχων ανθρώπων που δούλεψαν γι αυτό το δίσκο του Σάκη.

Το άλμπουμ κυκλοφορεί και στη Γαλλία με τη συνεργασία των Eric Barillian, Robbie Seidman, Steve Mandile, Tomi Sims, Andreas Carlssen και Haddaway.

Sakis goes to Paris

Μέχρι πρόσφατα διαγωνίζονταν στα εξώφυλλα των περιοδικών λάιφσταϊλ και πάσχιζαν να ξεπερνούν ο ένας τα ρεκόρ του άλλου σε δισκογραφικές πλατίνες. Τον τελευταίο καιρό δεν τους χωράει ο τόπος: οι αστέρες της λαϊκοπόπ αποφάσισαν, λοιπόν, να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό.

Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο, αφού σ' αυτό το χώρο δεν έχει τόση σημασία τι στ' αλήθεια γίνεται, αλλά τι φαίνεται. Είτε πρόκεται για απονομή βραβείων, είτε για περιοδεία, είτε ακόμα και για γυρίσματα βιντεοκλίπ σε μακρινή χώρα, η ταμπέλα είναι ίδια: «Διεθνής καριέρα».

Η Δέσποινα Βανδή τιμάται με το «World Music Award» στο Μονακό, και τα περισσότερα τηλεοπτικά ρεπορτάζ το αντιμετωπίζουν ως ένα βραβείο καλλιτεχνικής καταξίωσης. «Ξεχνούν» να αναφέρουν ότι πρόκειται για βραβείο πωλήσεων του 2001. Η εταιρεία του Αντώνη Ρέμου μας ενημερώνει ότι θα τον δούμε στο «Music room» του CNN. Στο ίδιο δελτίο τύπου περνά στα... ψιλά ότι η ίδια εκπομπή θα αναφερθεί και σε άλλα, μεταξύ των οποίων και στη «Μυθωδία» του Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Ο Σάκης Ρουβάς σε πιο σοβαρή προσέγγιση με την Γιουνιβέρσαλ Γαλλίας παρουσιάζεται να κατακτά το Παρίσι -αυτός, τουλάχιστον, θα δώσει μια συναυλία στις 14 Οκτωβρίου στο «Ολιμπιά». Οσο για το Γιώργο Μαζωνάκη, η κυκλοφορία ενός «Best» κι η επιλογή του τραγουδιού του «Μου λείπεις» στην ιταλική καμπάνια της Οπελ αρκούσε για να καυχιέται ότι γοήτευσε τους Ιταλούς. Οι «One» φημολογείται ότι θα κυκλοφορήσουν δίσκο στην Αγγλία με στίχους ενός Τουρκοκύπριου που ζει εκεί. Μέχρι και ο Χρήστος Αντωνιάδης μιλούσε πρόσφατα για την υποτιθέμενη επιτυχία του στο εξωτερικό. Και μην ξεχνάμε την ελληνοτουρκική γέφυρα της γκλαμουριάς, που έχτισαν οι Νότης Σφακιανάκης, Αντζελα Δημητρίου και Λευτέρης Πανταζής μαζί με μοντέλα, κομμωτές και άλλους ειδικούς.

Στην πραγματικότητα, οι ελπίδες για διάκριση στο εξωτερικό αναπτερώνονται κυρίως έπειτα από επιτυχημένες περιοδείες. Τις έχουν τολμήσει μέχρι στιγμής από το Γιώργο Αλκαίο, την Καίτη Γαρμπή, το Βασίλη Καρρά και το Νότη Σφακιανάκη μέχρι τον Τριαντάφυλλο, το Λευτέρη Πανταζή και τον Αντώνη Ρέμο. Με μια διαφορά: όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους περισσότερους από τους καλύτερους τραγουδιστές μας, έτσι και αυτοί φθάνουν μόνον ώς εκεί που είναι έντονο το ελληνικό στοιχείο:

*«Δεν υπάρχουν ξένοι που να πηγαίνουν σε συναυλίες του Αντώνη Ρέμου ή των υπόλοιπων λαϊκοπόπ τραγουδιστών», λέει ο Ακης Πατάλης, ιδιοκτήτης του γνωστού ελληνικού δισκοπωλείου του Λονδίνου «Trehantiri». «Η μόνη περίπτωση να μου ζητήσει Αγγλος δίσκο τους, είναι να έχει επιστρέψει από διακοπές στην Ελλάδα και να θέλει ένα συγκεκριμένο κομμάτι. Ο μόνος που κατά τη γνώμη μου μπορεί να σταθεί στην Ευρώπη είναι ο Ρουβάς. Αφενός έχει τα εξωτερικά χαρίσματα -οι Αγγλοι είναι γνωστό ότι πλέον κάνουν σταρ μόνο τους όμορφους-, αφετέρου έχει την υποστήριξη της Νάνας Μούσχουρη που το κοινό εκτιμά ιδιαίτερα».

*«Η πρωτοβουλία να βγει ο Σάκης εκτός Ελλάδος ανήκει εξ ολοκλήρου στη Νάνα Μούσχουρη», επιβεβαιώνει ο Κωνσταντής Σπυρόπουλος, new media μάνατζερ της ΕΜΙ. «Η ίδια μίλησε στον Πασκάλ Νεγκρ, σπουδαία προσωπικότητα της μουσικής, αλλά και διευθυντή της Γιουνιβέρσαλ Γαλλίας. Προφανώς τον έπεισε. Εκείνος με τη σειρά του έστειλε δύο ανθρώπους του στην Αθήνα, παρακολούθησαν το Σάκη κι όταν του μετέφεραν τις εντυπώσεις τους αποφάσισε να έρθει κι ο ίδιος να τον δει».

Ετσι, το σινγκλ του «Disco girl» κυκλοφόρησε σε παραγωγή της γαλλικής Γιουνιβέρσαλ και η εταιρεία δαπάνησε 100 εκατομμύρια δραχμές για τα γυρίσματα του ομώνυμου βιντεοκλίπ. Πληροφορίες, μάλιστα, από το Παρίσι αναφέρουν πως το σινγκλ βρέθηκε στην 20ή θέση του επίσημου δείκτη πωλήσεων και το βιντεοκλίπ στην 32η των δημοφιλέστερων.

*«Τον Ρουβά δύο πράγματα τον βοήθησαν στη Γαλλία», συνεχίζει ο Κ. Σπυρόπουλος. «Το πρώτο είναι η συνεργασία του με το δημοφιλές συγκρότημα L5. Μπήκε από δίπλα στην περιοδεία τους και γνωρίστηκε με μεγάλη μερίδα του κοινού. Το δεύτερο είναι ο παραγωγός του Ντέσμοντ Τσάιλντ, γνωστός από τις συνεργασίες του με Ρίκι Μάρτιν, Ρόμπιν Γουίλιαμς, Μπον Τζόβι, κ.ά.».

Ως τον Οκτώβρη, που θα εμφανιστεί στο Ολυμπιά, ο Σάκης θα πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει και τις αδιάκριτες ερωτήσεις ορισμένων γάλλων δημοσιογράφων. Να ένα απόσπασμα από συνέντευξή του στο «20 Ans», όπως το είχε μεταφράσει το «Downtown»:

- Προς τα πού κλίνουν οι προτιμήσεις σου; Στα αγόρια ή στα κορίτσια;

«Ποιες προτιμήσεις;».

- Οι σεξουαλικές προτιμήσεις.

«Μάλλον αστειεύεσαι!».

- Οχι.

«Α, είναι μια συνηθισμένη ερώτηση για σας αυτή;».

- Σ' αυτό το περιοδικό, ναι.

«Καλά, λοιπόν. Φυσικά και προτιμώ τα κορίτσια».

- Είχες ποτέ τέτοιου είδους δίλημμα;

«Δίλημμα;».

- Στην εφηβεία καμιά φορά τα παιδιά αναρωτιούνται.

«Οχι, δεν χρειάστηκε να σκεφτώ κάτι τέτοιο μεγαλώνοντας».

- Αλήθεια;

«Σας είπα όχι», το ξεκόβει γι' άλλη μια φορά ο Σάκης, υποχρεώνοντας το δημοσιογράφο να μιλήσουν για Σωκράτη, Αριστοτέλη, Πλάτωνα, αν και ο ίδιος, όπως λέει, έχει διαβάσει μόνο το «Συμπόσιο».

*Πιο διαβασμένη, όσον αφορά τουλάχιστον το λέγειν δημοσίως, ήταν ανέκαθεν η Αννα Βίσση. Γνωστούς παραγωγούς είχε και αυτή στο αγγλόφωνο άλμπουμ της πριν από δύο χρόνια. Ηδη νωρίτερα μπορούσες ν' ακούσεις απρόσμενα ένα τραγούδι της από τα ηχεία ενός μεγάλου λονδρέζικου δισκάδικου όπως το HMV. Ομως, απ' ό,τι έδειξαν οι μέτριες πωλήσεις της στο εξωτερικό, δεν επαληθεύτηκαν ακόμη τα δεκάδες δελτία τύπου που προέβλεπαν μια διεθνή καριέρα.

Η πρόσφατη περιοδεία της στην Αυστραλία αναπτέρωσε τις ελπίδες, έστω με ιαχές ελληνικές: τα στάδια όπου τραγούδησε ήταν κατάμεστα, τα μαγαζιά όπου συναντήθηκε με το κοινό -ακόμα κι αν επρόκειτο για Μακ Ντόναλντς- γεμάτα. Εξ ου και τα -τηλεοπτικά, ασφαλώς- ρεπορτάζ στα ελληνικά ΜΜΕ που μιλούσαν περί ανασφάλειας της Κάιλι Μινόγκ...

*Ο Γιώργος Μαζωνάκης δεν έζησε στο Λονδίνο, ούτε από χρόνια προσπαθούσε. Η δική του σχέση με την Ιταλία ξεκίνησε μάλλον από... σπόντα. Ο διευθυντής παραγωγής της ιταλικής Γιουνιβέρσαλ, Πίκο Σιμπέλι, κάνοντας διακοπές στην Ελλάδα πριν από πέντε χρόνια, άκουσε το τραγούδι «Μου λείπεις». Επιστρέφοντας αγόρασε το άλμουμ από το αεροδρόμιο, διαπίστωσε ότι πρόκειται για παραγωγή της Γιουνιβέρσαλ Ελλάδος κι αποφάσισε να το προωθήσει στην Ιταλία. Ο δίσκος «Yiorgos Mazonakis Best» που κυκλοφορεί, έγινε, σύμφωνα με την εταιρεία του πλατινένιος, ενώ το «Μου λείπεις» επιλέχθηκε για τη συλλογή «Top of the spot» -άλμπουμ με τραγούδια διαφημίσεων.

Ενδιαφέρουσα επίσης είναι και η απήχηση που είχαν στο εξωτερικό οι Ελληνες διαγωνιζόμενοι της Γιουροβίζιον: «Οι "One" σε μια προσπάθεια να κερδίσουν ψήφους από το ξένο κοινό, έδωσαν τη Δευτέρα του Πάσχα συναυλία σε ένα εμπορικό κέντρο κι απέσπασαν πολύ θετικά σχόλια», λέει ο ιδιοκτήτης τού Trehantiri. «Αντιθέτως ο Μιχάλης Ρακιντζής δεν είχε καμία ελπίδα. Φανταστείτε ότι στα στοιχήματα οι ξένοι τον έπαιζαν φαβορί για τελευταίο. Ακόμα και στο μαγαζί, έχω πουλήσει σε ξένους περισσότερα cd της Μαρίας Λουίζας Βασιλοπούλου και της Πέγκυς Ζήνα παρά του Ρακιντζή, που μου έστειλαν».

Και πράγματι, λίγοι μπορούν να περηφανευτούν σαν την Αντζελα Δημητρίου, ότι πουλάνε περισσότερο από την Μαντόνα -έστω στην Τουρκία. Μετά από αυτό, πώς να μη φιλήσει μπρος στους γείτονες φαν την τουρκική σημαία μαζί με την ελληνική;



Ελευθεροτυπία

Handsome as a Greek ~ Vogue, June 2002

He has ten years of presence on the Greek stage. With aggressive tones, eight personal albums all gold, loads of awards, friends and enemies of all kinds, all sorts of publications concerning him and a surprisingly large fan – club, Sakis is making his move abroad. He signs a contract with Pepsi for the third year, his next five albums will be released from Universal France, his campaign for “Disco Girl” produced by Desmond Child is aired by French radio stations since the middle of March, Sakis Rouvas, (Protégé of Nana Moushouri and “Handsome as a Greek” is becoming popular in Paris. Nana says that he is the only Greek talented enough to have a career abroad and he is learning French, looking for a house, divides his time between television and discography studios, and hotel suites and the sato of the designer Valentino – who quotes “I loved Greece through Jackie Onasi and Sakis Rouvas”. The French media are havig a riot with Sakis, calling him ‘the Greek God”, the video clip of Disco Girl – product of a collaboration between international names from the USA and filmed in Cape Town, is aired this month. Sakis is preparing to leave Greece behind. Like he was ready for it since forever. I saw him live last year on stage of the club “Apollon”. Until then his songs were indifferent to me, his kind of music was not intellectual enough for my tastes, the echoes of his fans adoration was not my concern and I considered his success disproportioned compared to his value. I went, prejudices and prepared to see a glittering piece of meat and talk to the autistic singer and “before the rooster crows’ make an ass out of him on paper. I found myself watching a showman that if he was born in Minneapolis instead of Corfu would have been the rightful successor of Elvis. Backstage – through the mirror with the round lights – I understood that I was a victim of an “Image” and wasn’t trained enough to be able to see beyond it. Sakis is everything I thought he would be. The “lover” on stage, the eternal teenager that attracts attention, the dazzling product of showbiz that is looking for kings of entertainment, the creation of his fans that find a subject for their fantasies, the perfect body and roman nose and the glance innocent enough to seduce. But he is not just that. He is also a very demanding professional with high targets, supports what he does with a vengeance and lives for the feed back of his fans. He is also an extremely gentle person with “taste” and vision, simple pure and hard working. His enigmatic armor is forged by the chronic exposure to the media and the insatiable for “bread and entertainment” arena of the showbiz who wish to see him follow his destiny as a star and self destruct. He prefers to communicate through what he creates, keeping for himself his inner thoughts and turmoil.

I was surprised by my discoveries so I asked Natalia Germanou, Greek songwriter/lyricist/news reported that interviewed him ten years ago. “I remember a very shy and gentle boy who despite all these was shining. But, although most people hadn’t taken Sakis seriously, he was very serious about his job, right from the start. Despite his gift he works endlessly, he is always having vocal lessons; he plays the piano, reads a lot and has iron discipline. He is not involved with schemes etc and he is different from everybody in showbiz like a fly in a bowl of milk. In Greece he is one of the kind but abroad he will encounter fierce competition from boy bands and solo artists. I give him a lot of chances to succeed though. He is a star and stars don’t know any borders”.

Since then I have interviewed him a couple more times but not in the hopes of becoming a manager in a recording studio. I kept some of his words:


* The stage is a part of my life. When I’m performing this becomes evident.


* My relationship with the audience is without a doubt erotic and in any relationship of this kind there are always two parts. I become a mirror of the audience and the audience reflects back at me.


* I hear rumors every day all the times. It’s like living next to an airport. At first the noise is driving you crazy but after a while you don’t even notice. If I paid attention I wouldn’t be able to do anything.


* Time becomes your friend when you don’t waste it. I don’t waste my time means I’m doing something that I consider important.

Finally, I asked about him a friend of his, Lakis Lazopoulos. He told me “He has the talent to make something of himself abroad. That is something that is evident right from the start. He carries some weight, he has aura and can dazzle people but he has something else: His attitude says I’m not here to cause problems I just want to leave my mark, create beautiful music and entertain you. He works endlessly and he is a professional. I don’t like his songs but when I watched him on stage I appreciated him as an artist. I believe that he can and will do better. He has a weak point when it comes to choosing lyrics and lyricists but he is working on it and is becoming better. Sakis is not a “phenomenon”. These things don’t last very long and Sakis is here to stay. Sakis has a face that could cause Joconda’s smile.”


VOGUE, 01/06/2002

Απ' όλα είχε ο μπαξές

Ο Αρίων ήταν μουσικός και ποιητής, από τη Μήθυμνα της Λέσβου. Εζησε τον 7ο αιώνα π.Χ. και συνέβαλε στην καθιέρωση των περίφημων βακχικών γιορτών. Από προχθές το όνομά του συνδέθηκε με την πρώτη απονομή των βραβείων ελληνικής μουσικής, που επί τέσσερις ώρες πρόβαλε το Mega και η Διεθνής Ενωση Παραγωγών Ηχογραφημάτων (IFPI), οι δύο «νονοί» της διοργάνωσης που φιλοδοξούν να γίνει θεσμός.

Η πρόθεσή τους ήταν εμφανής. Να έχουν κάτι από τη λάμψη των αμερικανικών Γκράμι. Μόνο που στήσανε το περιτύλιγμα, αστραφτερό, σεβόμενο απολύτως τις επιταγές ενός θεαματικού τηλεοπτικού σόου (τα νούμερα τούς δικαίωσαν), παραμελώντας όμως το περιεχόμενο...

Πολλοί απόντες

Το ελληνικό τραγούδι, που προωθήθηκε στη ζώνη της υψηλής τηλεθέασης, ήταν κλεισμένο μέσα σε ετικέτες και καθοδηγούμενο από την αγορά... Ονόματα όπως των Γιώργου Νταλάρα, Ελευθερίας Αρβανιτάκη, Δημήτρη Μητροπάνου, Γιάννη Κότσιρα λειτούργησαν, εν αγνοία τους, ως άλλοθι... Τι κι αν η Δήμητρα Γαλάνη τραγούδησε Μάνο Λοΐζο και Βασίλη Τσιτσάνη σε ντουέτο με τον Αντώνη Ρέμο, τι κι αν ο Νίκος Πορτοκάλογλου (τρία βραβεία) τραγούδησε, επευφημούμενος, το «Θάλασσά μου σκοτεινή»... Το ελληνικό τραγούδι, σε όλες του τις εκφάνσεις, εξαντλήθηκε στα βίντεο των υποψηφιοτήτων, διάρκειας το καθένα ενός λεπτού... Τα υπόλοιπα λεπτά ξόδεψαν τα σκετσάκια των παρουσιαστών, οι λαμπεροί καλεσμένοι που απένειμαν τα βραβεία, απόντων των βραβευμένων...

Από τα 24 συνολικά βραβεία που δόθηκαν μόνο τα εφτά παρελήφθησαν. Πρώτος και καλύτερος έλαμψε διά της απουσίας του ο Γιάννης Πλούταρχος, ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής της βραδιάς, ο οποίος αν πήγαινε στην τελετή θα έφευγε με τέσσερα γυάλινα αγαλματίδια... Εχασε έτσι την ευκαιρία να χειροκροτηθεί ως τραγουδιστής της χρονιάς, καλύτερος λαϊκός τραγουδιστής, με το δίσκο της χρονιάς («Μικρές φωτογραφίες») και τον καλύτερο λαϊκό δίσκο. Συμπτωματικά ή όχι απουσίασαν κι άλλοι καλλιτέχνες της ίδιας εταιρείας (ΜΙΝΟΣ ΕΜΙ), όπως οι «Πυξ Λάξ» και ο Γιάννης Κότσιρας. Ηταν βέβαια εκεί ο πρόεδρος της εταιρείας...

Οι «Πυξ Λάξ» κέρδισαν το βραβείο του καλύτερου εναλλακτικού ροκ γκρουπ, αλλά και του καλύτερου έντεχνου συγκροτήματος. Δύο κατηγορίες κάπως άσχετες μεταξύ τους. Και δεν ήταν οι μοναδικοί. Ο Αντώνης Ρέμος ήταν υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου δίσκου στην κατηγορία «λαϊκό» αλλά και στο «μοντέρνο λαϊκό»! Το κέρδισε στο μοντέρνο λαϊκό. Ο Γιώργος Αλκαίος επίσης συναντάται στις κατηγορίες «μοντέρνο λαϊκό» αλλά και «ποπ» και μάλιστα για δύο βραβεία: καλύτερου δίσκου και καλύτερου τραγουδιστή. Στην κατηγορία δε «Δημοτικό τραγούδι» συναντάμε και το «Τρίχορδο», τους βιρτουόζους του μπουζουκιού κι αναρωτιόμαστε γιατί... Το βραβείο κέρδισε η Στέλλα Κονιτοπούλου.

Αστοχες συνδέσεις

Επιπλέον, στα βραβεία δεν συμμετείχαν όλες οι δισκογραφικές εταιρείες. Η Heaven για παράδειγμα, στο δυναμικό της οποίας ανήκουν οι Δέσποινα Βανδή, Γιώργος Μαζωνάκης και Γιώργος Λεμπέσης, εξαιρέθηκε καθώς δεν «έχει συμπληρώσει το πρώτο έτος από την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησής της για ένταξη στην IFPI», όπως μας ανακοίνωσε. Ομως έλειπαν κι άλλες, όπως ο «Σείριος», που εξαιρέθηκε κατόπιν δικής του επιθυμίας...

Στα μείον της βραδιάς και η άστοχη σύνδεση ερμηνευτριών όπως η Μαρίκα Νίνου, η Πόλυ Πάνου και η Σωτηρία Μπέλλου με την Καίτη Γαρμπή και τη Νατάσα Θεοδωρίδου... Πιστεύουμε ότι ούτε καν οι ίδιες δεν επιθυμούν τη σύγκριση...

Στα συν, η βράβευση του Μίκη Θεοδωράκη με το τιμητικό βραβείο για την πολυετή και ανεκτίμητη προσφορά του...

Νικητής αναδείχθηκε και ο Νίκος Πορτοκάλογλου, με τρία βραβεία. Το τραγούδι της χρονιάς, καλύτερου δίσκου στο έντεχνο και καλύτερης μουσικής για ταινία. Τον ακουλούθησε η Ηρώ με δύο βραβεία, του καλύτερου ποπ δίσκου και της καλύτερης ποπ τραγουδίστριας.

Τα υπόλοιπα βραβεία είναι τα εξής: ο Σάκης Ρουβάς αναδείχθηκε καλύτερος ποπ τραγουδιστής. Στο έντεχνο καλύτερος τραγουδιστής ψηφίστηκε ο Γιάννης Κότσιρας και καλύτερη τραγουδίστρια η Ελευθερία Αρβανιτάκη. Στο λαϊκό, καλύτερη ερμηνεύτρια η Γλυκερία, ενώ στο μοντέρνο λαϊκό «νικητές» βγήκαν η Καίτη Γαρμπή από κοινού με τη Νατάσα Θεοδωρίδου και ο Νότης Σφακιανάκης. Ο Σταμάτης Σπανουδάκης βραβεύτηκε για το δίσκο ορχηστρικής μουσικής. Ο Γιώργος Τσαλίκης ως πρωτοεμφανιζόμενος και οι «Νάμα» ως το καλύτερο ποπ συγκρότημα. Καλύτερο βίντεο κλιπ ψηφίστηκε το «Αν είσαι η αγάπη», που έφτιαξε ο Χρήστος Νικολέρης. Τραγουδίστρια της χρονιάς η Αννα Βίσση. Να σημειώσουμε ότι τα βραβεία ψήφισαν εκπρόσωποι από κάθε μέσο μαζικής ενημέρωσης, βασισμένοι σε προεπιλεγμένες λίστες των δισκογραφικών εταιρειών. Το κοινό ψήφισε μόνο το καλύτερο βίντεο κλιπ.

Ελευθεροτυπία

Τι θα ντυθείτε φέτος;

Με τα μάτια της Νάνας

Πολλοί εξεπλάγησαν που η Νάνα Μούσχουρη ανέβηκε στη σκηνή του «Ρεξ» για να πει μπροστά σε όλους τον καλό της λόγο για το Σάκη. Αραγε, πώς θα αντιδράσουν, αν, όπως ακούστηκε, την ακολουθήσει και στην ορχήστρα του Ηρωδείου σ' ένα αφιέρωμα στο Νίκο Γκάτσο; Πάντως, οι πόρτες της γαλλικής Universal άνοιξαν νωρίτερα και ευκολότερα από του ρωμαϊκού θεάτρου. Ο πρώτος δίσκος του Ρουβά στη Γαλλία ετοιμάζεται και ο φέρελπις τραγουδιστής άρχισε κιόλας να βλέπει την Ευρώπη με τα μάτια της διάσημης θαυμάστριάς του, η οποία, φευ, έκανε την κοκάλινη πανοπλία τους σήμα κατατεθέν επιτυχίας. Αυτό κι αν είναι παράδειγμα...

Ελευθεροτυπία

The mirror has two faces ~ Tahidromos, 16 Feb 02

Just a moment. Don’t read this interview. Consider what you would like to know about Sakis Rouvas. Think of whom you believe him to be. OK? Now let’s erase the stereotypes. Let’s share the surprise and remember William Blake’s verse: “The one who knows you best is the one who allows you to mislead you”.

The girls who rocked in tune with the music next to the stage were a given. The women – of all ages – who couldn’t take their eyes of him and hummed his songs were more or less expected. But the groups of people sitting in the back of “REX” were a surprise.

Like the group of 4 couples from Chalkis, around 30 something, that sang with passion and joked among themselves or a group of males in suites around 40 who were mimicking the teenage girls and obviously had a blast. And of course there was always the conservative mum who “Liked the show but Sakis was way to provocative if you ask me”. And her daughter’s reply “If you have the goods why not show them around”. Sakis is now 30 years old. His fans have grown with him. Is he afraid of the passing of time? “Not at all. I feel very comfortable. Life has taught me that as time goes by you are getting better and better, you learn, you grow, you mature. What you are gaining in turms of brains and souls is far more than what you lose”.

When the audience realizes that Sakis is about to start his program, they start to chant his name. When Sakis sights the public automatically sights with him. Everybody has their own reasons for doing that. Maybe that is the usefulness of the “stars” in our lives: “That’s what I do” Sakis was mentioning earlier in his dressing room “I am a mirror that reflects what everyone wants or needs to see. Who I truly am is impossible for the world to know. They see what they want to see. Maybe that’s why despite what has been said and published about me, I still feel that they love me”.

This interview was done over a number of encounters, while we were alone or with other people, during a photo shoot, over the phone with notebooks and without. And I remembered some interviews – very few – on TV when after a question Sakis was smiling instead of answering. At the time some said that Sakis didn’t have the answers and that’s why he hesitated. That’s what I thought too.

It was a fine stereotype, until Sakis started talking. And I realized that Sakis was not answering all of the questions because he doesn’t want to share some sides of his personal life with us. What should concern us was his work not his secrets. Sometimes, when he wants to and usually when the tape recorder is turned of, he can be very talkative.

This interview did not happen with words only. Sakis has a way of looking at you. You catch him looking at you when you are doing something else. He tests your reactions. He refuses to let you be dazzled by his fame, becoming very earthy. Or just by remaining silent.

His differences don’t matter to him. “You are playing games of charm” I tell him. “You enter a room full of strangers and you smile widely certain that you will charm them”. “It makes life easier” he replies “When you smile, It’s easier to communicate. Do you think that it’s the same if I was morose?”

“Would you say that you have worked hard to come this far?” “I do what I love and in time I evolve. I try, when something comes my way, to learn to become better. I see that more is coming and I imagine this will continue”. “Do you take lessons?” “I have started courses in America with a very good teacher, Ras Kennedi. Every time I go to the States, almost every year, we work at least for a month. While I was recording Disco Girl in Miami, he was there too”.

“Will you continue to be a pop singer or do you plan to change?” He reacts. We end up discussing what is pop anyway. It’s just a characterization of a different era when meanings were simpler. “It’s dangerous to place labels. A few decades back music genres were easier to identify. Today it’s harder to distinguish between rock, pop, funk or ethnic. One genre interacts with another. Fusion is on even in music. You can combine rap with ethnic nowadays. I don’t have a problem experimenting with other genres. If something interests me, I don’t care what its label is”.

Apart from music he is interested in many other things. He visits frequently _ it’s no secret – Mount Athos and its monasteries and people that have a lot to teach him. He believes in God and quite recently he has discovered that he has always believed in a deep and meaningful way.

I ask him about death and what’s his approach. “Who am I to speak about these things?” he responds. “What’s the point of announcing my beliefs publicly? The important thing is to change and improve myself. To walk on my personal path without faltering”. Later on we will wander about what is pointless. “There are some thing that we do out of vanity and some other things – the important ones - that we do for ourselves” We will agree that everything comes from “within”. So what’s inside Sakis? “I am far from tranquil …” he says.

And then we get back to everyday life. He uses internet to chat with his friends from abroad, he is an avid reader of Steven Hawkins books, his new video clip for his latest album that will be filmed in South Africa and his diving experiences in Philippines, where sharks are swimming.

When he is on stage, he rules. During a photo shoot, George the photographer, told us an incident when a lady was eating and then her eyes fell on Sakis while he was doing his routine and she stayed like a statue watching him with her fork in the air and her mouth half open. His choreographies are very sensual. Edgard Moren talks about the sensuality of the stars: “Sexiness is transmitted from the entire body, clothes, face etc”. Does Sakis feel that his sensuality is a product, part of the package that he is offering?

“Sexuality is part of our lives. We expose it as much as we expose other aspects of our character. We show who we are. I’m Sakis and I have 10 things. You can see them. Everyone makes their choices and collects whatever they want.”.

We have read everything about him. He implies that at some point when he was younger he was upset about the invasion of his privacy. In some ways those constant attacks reminds us the story of Mithridates. A small dosage of poison each day can make you immune and practically invulnerable … Today he deals with these things better, considering that no matter how filthy the publications his public still loves him. “I understand that they want to know more about me. I’m used to it. Does it bother me? It’s an attempt to invade my privacy. It’s not my choice and I prefer to keep some things for myself. Any disrespect for my decision is annoying”.

“So I shouldn’t ask if you have ever been in Love, if you have ever felt that feeling of complete surrender.” He thinks before answering. He smiles. He repeats the question, and tries to respond but then he changes his mind. His eyes tell a story. In the end he decides to keep silent. Respect. “You have everything.” I tell him “Fame, money, beauty ...” “Not by a long shoot” he interrupts me, “I don’t believe I have everything. Besides everything is a relevant term”. I correct myself “A lot of people would think that you have everything. What keeps you grounded?” “My friends. I live in the real world. Maybe not like you, I mean I can’t go for a walk but I do know what’s happening around me”. He might not be a persistent viewer of the news but he is informed about everything that’s going on and not just in Greece. “Our country is limited by borders. But the world and their love don’t end there. When I hear that a forest is burning in Amazon it bothers me as much as if it was burning in Rodopi. Besides we now know that when something happens in Asia it could affect the climate here as well. The planet is a home for all of us.”

There are those who claim that the age of massive vision is past. But in Argentina, Porto Allegro people are still marching. “Times change, history repeats itself. When the world is hungry, they will march. It’s not about vision. It’s about hunger. When in one day your 100 euros turn to 40, you will definitely protest. It’s a matter of sense”.

And what about show biz? What about this whole game? Which part would he like to curve for himself? “I don’t want to claim any part of it. I lay a claim on my life and soul. I don’t care about anything else”.
“What about happiness Saki? Have you ever felt it?” He is silent again. “Let’s just say I touched it sometimes …”


It’s good to be Greek
What does international career mean to you? Do you fell that you reached your target in Greece?
The goal is not to cover one place say Greece, and then move on to Italy and then somewhere else. Things sort of happen. You can’t say right from the start you are going international. My record will be released in France. It’s not a record I have made in Greece for Greece. I recorded it with Universal France for France and for the rest of the world. Of course, it will be released in Greece as well.

Yes, but the lyrics in most of the songs are Greek. Why?
Because I am Greek. And it’s good to be Greek. Not just for you but for everybody. When foreigners hear the word “Greece” they have good images in their minds. I was impressed by the French persistence when it came to Greece, I realized there is deep admiration.

Wouldn’t you be more secure in an international audience with English or French lyrics?
I don’t feel that there is risk involved by addressing the audience in Greek. Nevertheless I am taking lessons in Spanish and French, not because I need to sing in these languages but because I need to communicate with the people.

So the future is full of lessons, I take it?
He laughs. The present is full of lessons as well. Life is the biggest lesson of them all.

Images and perfumes of Corfu.
Gymnastics, discipline, school. That’s how Sakis remembers his childhood. It was his choice without any intervention from his parents. He was about 7 or 8 when a gym trainer went to his school and chose a few kids she believed had a future as athletes. “She took us to a gym. We performed some tests so she could determine our physical condition and she choose us”. A little while later he went to Athens as a member of the Corfu team to compete for the National Competition. He won the bronze metal. It was his first. “It was the first time I was rewarded for doing something I truly loved. I still remembered how I felt in front of the cheering crowd”. In Corfu he continued training. What image comes to his mind when He thinks about Corfu? “The image that comes in my mind is Ash Friday, when the wholly procession moves thought the streets of the old city and the community band is playing and everybody sings traditional songs”. Was Corfu the first time he sang in public? “No it was in Cyprus. It was connected with sports. I was there as a member of the national Gymnastics team and when the competition was over we went out to eat and have fun. There was a band there and a grabbed a guitar and sang some Beatles’ songs. It was a huge surprise for my co athletes”.


Tahidromos, 16/02/2002