Ο Σάκης στο club "Απόλλωνας"

Let's go, όπα!

...Αν και, εδώ που τα λέμε, σε λίγο θα προσπαθούμε να θυμηθούμε τι σημαίνει λαϊκό: στο πρόγραμμά τους στον «Απόλλωνα», ο Σάκης Ρουβάς και ο Αντώνης Ρέμος κάνουν ό,τι μπορούν γι' αυτό.

Ο πρώτος, βέβαια, είναι συνεπής με τον εαυτό του: πολύ καλός χορευτής, με φυσικό σεξ απίλ και ανεκτή φωνή, θα μπορούσε άνετα να πρωταγωνιστεί σε λονδρέζικο μιούζικαλ. Γι' αυτό, μοιάζει να κολυμπάει σαν ψάρι ανάμεσα στο μικρό, αλλά καλοσχεδιασμένο μπαλέτο. Τραγουδά από Τζένιφερ Λόπεζ μέχρι Νίκο Πορτοκάλογλου -όχι υπερβολές: μισό «Να με προσέχεις»- και λίγο φαίνεται να επηρεάζεται από τα τρεμάμενα φλας των κορασίδων που τον παρακολουθούν εκστατικές στο διάδρομο. Ούτε, άλλωστε, από τις ειρωνείες κάτι άλλων, που ήρθαν να κοροϊδέψουν αυτόν με τον οποίο θα διασκεδάσουν και τον οποίο θα ακριβοπληρώσουν- ακόμη μια διαστροφή του ελληνικού νεοπλουτισμού...

Ο Ρέμος κάνει ακριβώς το αντίθετο: μπαίνει σαν Τομ Τζόουνς στο Λας Βέγκας και τραγουδά σαν τον Γιάννη Μπουρνέλη σε αναψυκτήριο της Αστόρια- αν υπάρχει κάτι τέτοιο. «Let's go, όπα!» φωνάζει κάθε τόσο, ενώ στη μέση κάθε κομματιού καλλιεργεί τίς δημόσιες σχέσεις του: «Πού είσαι συ; Χάθηκες!» σε έναν τυχερό. «Γιατί δεν ήρθες Μύκονο;» σε άλλον, που κολακευμένος τον ραίνει με λουλούδια.

-Ο ήχος είναι δυνατός και ο ρυθμός σαν από ντίσκο, ισοπεδώνει κουπλέ και ρεφρέν, που ο Ρέμος, όπως άλλωστε και ο Ρουβάς, τραγουδούν με τη βοήθεια πλέι μπακ μισά κι ανάκατα, δίχως να τα ολοκληρώνουν, αλλά και δίχως το κοινό να περιμένει κάτι τέτοιο.

-Μερικές χορεύουν στους διαδρόμους, αλλά με τρόπο διαφορετικό, απ' ό,τι χόρευαν στο «Φως» - εδώ έχει πέραση το στερεότυπο τσιφτετέλι των μοντέλων...